«Θραύσματα-κάτοπτρα» από τις Κουβέντες του σιναφιού
(Και η συνέχεια του προηγούμενου ποστ, κατόπιν ευγενούς υποδείξεως του Game Over, προσπαθώ να συντομεύσω τις δημοσιεύσεις)
Φίλιπ Ροθ: «...Θα έτεινε να πιστέψει κανείς ότι οι συγγραφείς διαφέρουν ωστόσο, δεν θα έπρεπε να εκπλαγεί ανακαλύπτοντας ότι και αυτοί, όπως όλοι οι άνθρωποι, διακρίνονται σε δύο κατηγορίες: εκείνους που ακούν τον συνομιλητή τους και εκείνους που δεν τον ακούν...»
Πρίμο Λέβι: «...Συμφωνώ μαζί σου ότι διαθέτω μόνο «μία ψυχή, συμπαγή και χωρίς ρωγμές»...»
Άαρον Απελφελντ: «...Ο πραγματικός μου κόσμος ξεπερνούσε τη δύναμη της φαντασίας -γι’ αυτό και καθήκον μου ως καλλιτέχνη ήταν, όχι να αναπτύξω τη φαντασία μου, αλλά να τη συγκρατήσω, κάτι που μου φαινόταν αδύνατον, γιατί τα πάντα ήταν τόσο απίστευτα ώστε ακόμη και εγώ ο ίδιος έβλεπα τον εαυτό μου ως μυθιστορηματικό πρόσωπο...»
Άαρον Απελφελντ: «...Ο αντισημιτισμός που κατευθύνεται προς τον εαυτό σου είναι μια εβραϊκή καινοτομία...»
Φίλιπ Ροθ: «...Νομίζω ότι και σε μια κουλτούρα όπως η δική μου, όπου τίποτα δεν λογοκρίνεται, αλλά τα μέσα μαζικής ενημέρωσης μας κατακλύζουν με ηλίθιες πλαστογραφήσεις της ανθρώπινης καθημερινότητας, η σοβαρή λογοτεχνία είναι επίσης ένας συντηρητής της αυθεντικής ζωής, ακόμη και αν η κοινωνία το λησμονεί αυτό και το προσπερνάει...»
Φίλιπ Ροθ: «...αυτό το πράγμα που υπερβαίνει το αξίωμα ή τα ενδιαφέροντά σου καταντά να γίνει το πεπρωμένο σου...»
Ισαάκ Μπάσεβιτς Σίνγκερ: «...Όταν ένα πρόσωπο πολύ κοντινό σου πεθάνει, τις πρώτες εβδομάδες είναι τόσο μακριά σου όσο μακριά μπορεί να βρεθεί ένα οικείο, αγαπημένο σου πρόσωπο μόνο με τα χρόνια αρχίζει να πλησιάζει, και στο τέλος μπορείς σχεδόν να ζήσεις μ’ αυτό το πρόσωπο...»
Μίλαν Κούντερα: «...Με τρομοκρατεί ένας κόσμος που χάνει την αίσθηση του χιούμορ...»
Μίλαν Κούντερα: «...Η ανθρώπινη μεταφυσική είναι η ίδια στην ιδιωτική σφαίρα όπως και στη δημόσια...»
Μίλαν Κούντερα: «...Ένα μυθιστόρημα δεν επιβεβαιώνει τίποτα, απλώς αναζητεί και διατυπώνει ερωτήματα...Ο μυθιστοριογράφος διδάσκει τον αναγνώστη να κατανοεί τον κόσμο ως ερώτημα. Υπάρχει σοφία και ανεκτικότητα σ’ αυτή τη στάση. Σ’ έναν κόσμο χτισμένο πάνω σε ιερές βεβαιότητες, το μυθιστόρημα πεθαίνει...»
Έντνα Ο’ Μπράιαν: «...το σώμα περιέχει την ιστορία της ζωής μας τόσο όσο και το μυαλό μας. Το μόνο που με ανακουφίζει είναι η σκέψη ότι, όταν ένα κομμάτι μας καταστρέφεται, στη θέση του αναπτύσσεται και καρποφορεί κάποιο άλλο...»
Έντνα Ο’ Μπράιαν: «...Ορθή θέση είναι να γράφει κανείς την αλήθεια, να γράφει ό,τι αισθάνεται χωρίς να τον απασχολεί η αποδοχή του κοινού ή της συντεχνίας...»
Φίλιπ Ροθ: «...Θα έτεινε να πιστέψει κανείς ότι οι συγγραφείς διαφέρουν ωστόσο, δεν θα έπρεπε να εκπλαγεί ανακαλύπτοντας ότι και αυτοί, όπως όλοι οι άνθρωποι, διακρίνονται σε δύο κατηγορίες: εκείνους που ακούν τον συνομιλητή τους και εκείνους που δεν τον ακούν...»
Πρίμο Λέβι: «...Συμφωνώ μαζί σου ότι διαθέτω μόνο «μία ψυχή, συμπαγή και χωρίς ρωγμές»...»
Άαρον Απελφελντ: «...Ο πραγματικός μου κόσμος ξεπερνούσε τη δύναμη της φαντασίας -γι’ αυτό και καθήκον μου ως καλλιτέχνη ήταν, όχι να αναπτύξω τη φαντασία μου, αλλά να τη συγκρατήσω, κάτι που μου φαινόταν αδύνατον, γιατί τα πάντα ήταν τόσο απίστευτα ώστε ακόμη και εγώ ο ίδιος έβλεπα τον εαυτό μου ως μυθιστορηματικό πρόσωπο...»
Άαρον Απελφελντ: «...Ο αντισημιτισμός που κατευθύνεται προς τον εαυτό σου είναι μια εβραϊκή καινοτομία...»
Φίλιπ Ροθ: «...Νομίζω ότι και σε μια κουλτούρα όπως η δική μου, όπου τίποτα δεν λογοκρίνεται, αλλά τα μέσα μαζικής ενημέρωσης μας κατακλύζουν με ηλίθιες πλαστογραφήσεις της ανθρώπινης καθημερινότητας, η σοβαρή λογοτεχνία είναι επίσης ένας συντηρητής της αυθεντικής ζωής, ακόμη και αν η κοινωνία το λησμονεί αυτό και το προσπερνάει...»
Φίλιπ Ροθ: «...αυτό το πράγμα που υπερβαίνει το αξίωμα ή τα ενδιαφέροντά σου καταντά να γίνει το πεπρωμένο σου...»
Ισαάκ Μπάσεβιτς Σίνγκερ: «...Όταν ένα πρόσωπο πολύ κοντινό σου πεθάνει, τις πρώτες εβδομάδες είναι τόσο μακριά σου όσο μακριά μπορεί να βρεθεί ένα οικείο, αγαπημένο σου πρόσωπο μόνο με τα χρόνια αρχίζει να πλησιάζει, και στο τέλος μπορείς σχεδόν να ζήσεις μ’ αυτό το πρόσωπο...»
Μίλαν Κούντερα: «...Με τρομοκρατεί ένας κόσμος που χάνει την αίσθηση του χιούμορ...»
Μίλαν Κούντερα: «...Η ανθρώπινη μεταφυσική είναι η ίδια στην ιδιωτική σφαίρα όπως και στη δημόσια...»
Μίλαν Κούντερα: «...Ένα μυθιστόρημα δεν επιβεβαιώνει τίποτα, απλώς αναζητεί και διατυπώνει ερωτήματα...Ο μυθιστοριογράφος διδάσκει τον αναγνώστη να κατανοεί τον κόσμο ως ερώτημα. Υπάρχει σοφία και ανεκτικότητα σ’ αυτή τη στάση. Σ’ έναν κόσμο χτισμένο πάνω σε ιερές βεβαιότητες, το μυθιστόρημα πεθαίνει...»
Έντνα Ο’ Μπράιαν: «...το σώμα περιέχει την ιστορία της ζωής μας τόσο όσο και το μυαλό μας. Το μόνο που με ανακουφίζει είναι η σκέψη ότι, όταν ένα κομμάτι μας καταστρέφεται, στη θέση του αναπτύσσεται και καρποφορεί κάποιο άλλο...»
Έντνα Ο’ Μπράιαν: «...Ορθή θέση είναι να γράφει κανείς την αλήθεια, να γράφει ό,τι αισθάνεται χωρίς να τον απασχολεί η αποδοχή του κοινού ή της συντεχνίας...»