Ελεύθερος πολιορκημένος του πάθους

(συνέχεια "αγίων")

Τον Κωνσταντίνο Θεοτόκη τον είχα πρωτογνωρίσει μαθήτρια σε κάποια αποσπάσματα του έργου του στα σχολικά βιβλία των Νεοελληνικών Κειμένων. Οι άγονες φιλολογικές αναλύσεις ανέμπνευστων καθηγητών δεν σου αφήνουν και πολλά περιθώρια να αγαπήσεις ένα λογοτέχνη. Παρόλα αυτά ξανάρθε στο δρόμο μου ως «Σκλάβος του πάθους» δια χειρός Φίλιππου Φιλίππου. Βλέποντας και τη διάσταση του ανθρώπου -που πορεύεται παράλληλα με αυτή του δημιουργού- τον νιώθεις λίγο πιο κοντά σου. Και ανατρέχεις να αναζητήσεις και πάλι ποια ήταν η φιγούρα που κρύβεται πίσω από την «Τιμή και το χρήμα», πίσω από τον «Κατάδικο», πίσω από τη «Ζωή και το θάνατο του Καραβέλα». Και είναι ο ίδιος παθιασμένος δημιουργός και άνθρωπος που καμιά ηθογραφία δεν μπορεί να αποκαλύψει τόσο αποτελεσματικά, όσο η δική του.