Οι τρυφερές καρδιές βίαια καίγονται
(συνέχεια "αγίων")
Το Βιζυηνό τον αγαπώ, τον σπλαχνίζομαι και τον θυμάμαι. (Αυτό το τελευταίο θα εξαγρίωνε τους άσπονδους φίλους κι εχθρούς του που αποτελούσαν τον πυρήνα του σιναφιού του στα δικά του χρόνια.) Το ίδιο κάνει και ο συγγραφέας Δημήτρης Παπαχρήστος, δηλαδή αγαπάει, σπλαχνίζεται και διατηρεί ζωντανή τη μνήμη του «Τρυφερόκαρδου κυρίου Γ.Β.», στήνοντας ένα βιβλίο για κείνον που ξεδιπλώνει μπροστά στα μάτια του αναγνώστη όλη τη ζωή και την εργογραφία του Γεώργιου Βιζυηνού. Το έργο του αποτελούσε άλλωστε τον πιο σίγουρο καθρέφτη της ψυχοσύνθεσης αλλά και του βίου του μεγάλου αυτού πνευματικού ανθρώπου. Απολαυστικό το φανταστικό αυτό οδοιπορικό, πότε κινηματογραφικό και πότε με μια γνήσια θεατρικότητα, μαγνητίζει τον αναγνώστη και τον κάνει να συμπάσχει με τον τραγικό ήρωα. Κουρδίζεις τα δικά σου πικρά, πικρά τραγούδια με τα δικά του.
Το Βιζυηνό τον αγαπώ, τον σπλαχνίζομαι και τον θυμάμαι. (Αυτό το τελευταίο θα εξαγρίωνε τους άσπονδους φίλους κι εχθρούς του που αποτελούσαν τον πυρήνα του σιναφιού του στα δικά του χρόνια.) Το ίδιο κάνει και ο συγγραφέας Δημήτρης Παπαχρήστος, δηλαδή αγαπάει, σπλαχνίζεται και διατηρεί ζωντανή τη μνήμη του «Τρυφερόκαρδου κυρίου Γ.Β.», στήνοντας ένα βιβλίο για κείνον που ξεδιπλώνει μπροστά στα μάτια του αναγνώστη όλη τη ζωή και την εργογραφία του Γεώργιου Βιζυηνού. Το έργο του αποτελούσε άλλωστε τον πιο σίγουρο καθρέφτη της ψυχοσύνθεσης αλλά και του βίου του μεγάλου αυτού πνευματικού ανθρώπου. Απολαυστικό το φανταστικό αυτό οδοιπορικό, πότε κινηματογραφικό και πότε με μια γνήσια θεατρικότητα, μαγνητίζει τον αναγνώστη και τον κάνει να συμπάσχει με τον τραγικό ήρωα. Κουρδίζεις τα δικά σου πικρά, πικρά τραγούδια με τα δικά του.