Στη στράτα της απλότητας

(συνέχεια "αγίων")

Αχνά, σχεδόν αθόρυβα, πολύ διακριτικά, με απλότητα πλήρη, ξεπροβάλλει μέσα από τις σελίδες του Κώστα Ακρίβου η φιγούρα του Στρατή Δούκα και «Η ιστορία ενός οδοιπόρου». Κι εδώ ο συγγραφέας δίνει το λόγο στον πρωταγωνιστή του και διατρέχουν παρέα, με μια ευγένεια που φαίνεται πως χαρακτήριζε και το Δούκα, τη ζωή του λογοτέχνη από τα Μοσχονήσια. Η γλώσσα του Ακρίβου έχει τις ρίζες της στην ακριβή ελληνική λογοτεχνική παράδοση του προηγούμενου αιώνα. Βαδίζει στις στράτες του Μυριβήλη και του Κόντογλου, φυσικά, αβίαστα και με τακτ. Μελετημένα και σχεδιασμένα έτσι ώστε να αποπνέει την εποχή τους, με λεπτομέρειες που σε φέρνουν πιο κοντά στα ήθη και το ήθος τους. Θυμίζει μια ζωγραφιά απλή, όπως η ελληνικότητα. «...Η αλήθεια είναι πως σ’ αυτό τον τόπο δεν αγαπάμε την αλήθεια. Γι’ αυτό όσοι υπερασπίζονται την αλήθεια, καταντούν μάρτυρες. Επομένως εκείνο που θα είχα να συστήσω είναι ν’ αγαπήσουμε περισσότερο την αλήθεια. Το λέγει άλλωστε και ο Σολωμός: Μάθε να θεωρείς εθνικό ό,τι είναι αληθές...»