Καλά Χριστούγεννα

θα έλεγα κανονικά
και θα το εννοούσα.
Ευχές θα έδινα
και θα τις πίστευα.
Κανονικά.
Αλλά η μικρή κουβαλά το ακορντεόν.
Είναι βαρύ και τη λυγίζει.
Κλαράκι στον άνεμο του πλήθους
με δυο χρυσές κοτσίδες.
Ναι, κυρία από τις χαμογελαστές,
φοράει μωβ σκούφο.
Ταιριάζει στις περιγραφές. Κανονικά.
Τελικά είναι πιο μικρή απ' ότι σας έλεγα.
Αυτό μπορεί να μην με κάνει πειστική.
Γίνομαι λίγο γραφική και περιγραφική.
Ας την αφήσουμε τότε να παγώνει έξω
αμόρφωτη και με το χέρι απλωμένο.
Κανονικά. Πιο πάνω ζητιανεύει η μάνα της,
η αδερφή της, δεν ξέρω ποια,
δεν ξέρω πια
μ' ένα μωρό.
Καροτσάκι αδειανό.
Για τις ανάγκες του έργου.
"Μα, χρειάζεται εισαγγελική εντολή.
Δεν μαζεύουμε παιδιά απ' το δρόμο.
Έχουν και γονείς".


Αγγελική εντολή.
Να μείνει ένα παιδάκι στο δρόμο...
Κανονικά.
Καλά Χριστούγεννα.
Κανονικά.

Δώρον
άδωρον.
Κανονικά.

Καλά Χριστούγεννα.