"Ανθισμένες κερασιές"

Πρόκειται για μια ταινία βαθιά συγκινητική. Ποίημα. Για τη ζωή και το θάνατο. Για την ελευθερία να εκφράζουμε την ψυχή μας. Για την ανάγκη του δυτικού κόσμου να βγαίνει λίγο από τα τετράγωνα περιγράμματά του και να κοιτάζει τον εαυτό του στο καθρέφτισμα της παλιάς Ανατολής. Άπω.
Ένα ζευγάρι στη Γερμανία. Εκείνος ένα χρόνο πριν τη σύνταξη. Εκείνη υποταγμένη στην αγάπη τους. Με αφοσίωση. Εκείνη θα μάθει ότι ο άντρας της έχει πολύ λίγο καιρό ζωής. Μόνο που θα πεθάνει πρώτη. Και τότε εκείνος αποφασίζει να την γνωρίσει, κάτι που δεν είχε τολμήσει να κάνει σε όλη τους την κοινή ζωή.
Είχα καιρό να κλάψω στο σινεμά. Είχα καιρό να δω και τους άλλους γύρω μου να κλαίνε. Σε μια γεμάτη αίθουσα.
Μια ταινία γεμάτη συμβολισμούς. Κι ανθρωπιά. Αξίζει έστω και μια φορά στη ζωή μας να σταθούμε ν' αγναντέψουμε τις ανθισμένες κερασιές... Μέσα μας, γύρω μας, απέξω μας, στο πλάι. Εκεί απέναντι.