Δεν είναι ποίημα ούτε ρητό

Και η αναμαλλιασμένη μικρή
με το ακορντεόν στα χέρια
και σήμερα. Στη γωνία.
Παίζει μόνο την ίδια νότα. Σου είπε άλλος.
Λες κι αν έπαιζε ολόκληρη συμφωνία
θα ήταν καλά στη γωνία. Άλλως
τε είχε χαθεί την Πέμπτη και την Παρασκευή.
Τηλεφώνησες αδαής εκεί που
λένε ότι χαμογελάνε τα παιδιά
και νόμισες πως λύθηκε το θέμα.
Ηλιθίως.
Περιμένεις αύριο.
Να δεις αν θα 'ναι ακόμη στη γωνία. Τιμωρία.
Δεν είναι ποίημα ούτε ρητό.
Ένα παιδάκι. Μόνο.
Κι έκανες ότι λένε οι καλές κυρίες των ιδρυμάτων και των οργανισμών.
Δεν έδωσες λεφτά παρά τροφή.
Δεν εξέθρεψες το δυνάστη ή γονιό της
παρά σαν καλό παιδί αυτής της κοινωνίας πήρες τηλέφωνο επωνύμως.
Το όνομα μας μάρανε. Α, δίνεις το δικό σου, αλλά δεν σου δίνουν το δικό τους.
Πολιτική του οργανισμού. Καλώς, θα συναινέσεις. Μπας και σωθεί ένα παιδί.
Θα σωθεί;
Για να δούμε αύριο τι θα ξημερώσει η γωνία...
Αγωνία.
Αγονία. Μιας ολόκληρης κοινωνίας απέναντι στα παιδιά της.
Αγάπης αγώνας άγονος.
Πιο άγονος δεν γίνεται.
Και δίπλα στη μικρή τα ΑΤΜ να βγάλουμε χρήμα. Να βάλουμε χρήμα.
Μόνο ανάληψη αγάπης δεν έχει να κάνουμε η κάρτα.
Σκάρτα.
Δεν είναι ποίημα ούτε ρητό.
Πραγματικό. Άμα το αντέχεις.
Αλλιώς πες πως είναι ένα κείμενο σε ένα μπλο(γ)κ και καθάρισες.
Μια ιστορία που φαντάστηκες. Και καλά.
Καλύτερη δεν βρήκες;
Η πλοκή ανύπαρκτη.
Το στυλ κοινότοπο.
Το ύφος μελό.
Άσε στην άκρη το καταγγελτικό.
Και ο χαρακτήρας κενός.
Η μουσικότητα πεζή.
Σου λέω δεν είναι ποίημα ούτε ρητό.
Παρά ένα παιδί.
Μόνο.
Πραγματικό.