«Πρόγευμα στο Τίφφανυς»

(Πήρα αφορμή από το σημερινό ποστ του Purple Overdose για να προτείνω σ' αυτές τις ζεστές μέρες και νύχτες να δροσιστούμε με λίγη από την ομορφιά του κλασικού. Ένας φίλος μου είχε πει όταν το διάβασε ότι είναι σαν αφρός από σαμπάνια. Εις υγείαν, λοιπόν! Το απόσπασμα είναι από την τελευταία έκδοση του Πατάκη, με τη σειρά των κλασικών)

Η νεανική αυτή νουβέλα του Capote αποτελεί μια γνωριμία για τον αναγνώστη με τις ιδιαιτερότητες της ζωής στη Νέα Υόρκη. Η ηρωίδα του βιβλίου, ένα call-girl, η Χόλλυ Γκολάιτλυ, θα βρει το πρόσωπό της στη γνωστή ηθοποιό Όντρει Χέμπορν στη μεταφορά της ιστορίας στη μεγάλη οθόνη. Ο Capote δεν συμφώνησε ποτέ για την επιλογή της ίδιας στο ρόλο, αφού προτιμούσε πάντοτε στη θέση της να είχε βρεθεί η Μέριλιν Μονρόε. Για να «φιλοτεχνήσει» το πορτρέτο της Χόλλυ είχε χρησιμοποιήσει υλικό, στοιχεία από έξι διαφορετικές γυναίκες που είχε γνωρίσει μέσα στις συναναστροφές του με τη σφύζουσα κοινωνία της αμερικανικής μητρόπολης. Η γοητευτική φιγούρα της Χόλλυ θα βρεθεί μπροστά από την απαστράπτουσα βιτρίνα με τα διαμάντια του καταστήματος Τίφφανυς και με το βλέμμα της θα βυθομετρήσει στη λάμψη των πολύτιμων λίθων την ουσία της ελευθερίας, της αγάπης, του θανάτου και του έρωτα. Ο συνεχής αποχωρισμός, η ιδιότητα του να μην χωράει και να μην ανήκει κανείς πουθενά, θα βρουν την έκφράση τους μέσα από την κομψή κορμοστασιά της νεαρής γυναίκας που αναζητά την ευτυχία μιας ανέμελης ζωής. «"Καημένε αλήτη", είπε χώνοντας τα δάχτυλά της στο σβέρκο του, "δεν έχει όνομα και αυτό δεν είναι καθόλου βολικό. Δεν έχω όμως δικαίωμα να του δώσω εγώ όνομα. Πρέπει να περιμένει μέχρι να ανήκει σε κάποιον. Γνωριστήκαμε τυχαία στο ποτάμι, δεν ανήκουμε ο ένας στον άλλο : Είναι ανεξάρτητος, όπως κι εγώ. Δεν θέλω να έχω τίποτα στην κατοχή μου, μέχρι να ξέρω ότι βρήκα το μέρος, όπου ανήκουμε εγώ και τα υπάρχοντά μου. Δεν ξέρω πού βρίσκεται αυτό. Ξέρω όμως πώς είναι". Χαμογέλασε κι άφησε το γάτο να πηδήσει στο πάτωμα.»