Ο Κομφούκιος και το κομφούζιό μας
Στο νεοελληνικό σκηνικό της σήψης και της διαφθοράς, φανταστείτε μια μέρα να έσκαγε μύτη ο Κομφούκιος. Ναι, αυτός ο φτωχός κινέζος γραφειοκράτης που έζησε τον 6ο αιώνα π.Χ., διατύπωσε μια φιλοσοφική θεωρία που άπτονταν της κοινωνικής πραγματικότητας και κατάφερε ο ίδιος χάρη στη φιλομάθεια και την εργατικότητά του να αναρριχηθεί μέχρι τη θέση του υπουργού Δικαιοσύνης.
Αυτός που είπε ότι το παν είναι η εντιμότητα, σε ελεύθερη απόδοση. Ότι ο άνθρωπος κάνει τη θέση και όχι η θέση τον άνθρωπο. Φανταστείτε τι σοκ θα υφίστατο ο δύσμοιρος, άμα επισκέπτονταν ένα δημόσιο φορέα στο ...Ελλαδιστάν. Άμα μιλούσε με ανέργους που σου λένε ότι δεν βρίσκουν δουλειά επειδή δεν έχουν μέσον. Άμα αντίκριζε «ευσυνείδητους» πολίτες που θα ψηφίσουν την Κυριακή στις Δημοτικές-Περιφερειακές Εκλογές με μοναδικό τους κριτήριο το αν ο τάδε υποψήφιος τους υποσχέθηκε να τους …διορίσει τα παιδιά. Ιδίως το τελευταίο –απορίας άξιο πώς ακόμη σε αυτές τις συνθήκες που έχει περιέλθει η χώρα- εξακολουθεί να ανθεί. Το «βαθύ κράτος» μας είναι αυτό. Ο παραλογισμός μας.
Αναρωτιέσαι πια για το ΙQ αυτού του λαού, για το πώς η νοοτροπία έχει υποσκάψει την ίδια του τη σκέψη, την αμφιβολία, την ευρηματικότητα, τη δημιουργία εντέλει.
Φανταστείτε –καθαρά υπόθεση εργασίας, πολύ φοβάμαι- ο καθένας από την πλευρά του να έδινε τον καλύτερό του εαυτό. Να ήταν για μια φορά το στοίχημα όλων η συνέπεια. Ουτοπία. Σ’ αυτή την απομαγευμένη εποχή μας, που τα οράματα δείχνουν τόσο μακρινά και ξένα προς το σύγχρονο άνθρωπο που μένει έρμαιο μιας σάπιας αποχαύνωσης, μιας άνευ όρων παράδοσης στο χειρότερο εαυτό του, μάλλον ένας αντίστοιχος Κομφούκιος δεν θα μπορούσε να μας σώσει. Ούτε καν οι επενδύσεις στη χώρα μας από τους αεικίνητους οικονομικά κινέζους δεν είναι αρκετές.
Θα χρειαστούμε καμιά δεκαριά εκατομμύρια «μικρούς» Κομφούκιους –όσοι είμαστε- που να κάνουν πράξη το γνωστό ρητό του φιλοσόφου, «με την αλήθεια αλλάζεις τον εαυτό σου, με την αγάπη αλλάζεις τους άλλους και με τη σκέψη αλλάζεις τον κόσμο όλο». Ας αλλάξουμε με την αλήθεια τον εαυτό μας πρώτα και για τα άλλα βλέπουμε…
 |
| photo: scalidi |
*****"...Υπάρχει μια σκοτεινή πλευρά στην ψυχή του ανθρώπου όπου ούτε η Εκκλησία ουτε ο βασιλιάς έχουν εξουσία, μια πλευρά που τίποτα δεν μπορεί να σε κάνει να τη λησμονήσεις, και μπορείς να τη σβήσεις μόνο αν τη διασχίσεις μόνος σου... Διαφορετικά, θα είναι πάντα εκεί, να σε βασανίζει όταν δεν το περιμένεις, να σε κάνει να ανατριχιάζεις από έναν τρόμο δίχως όνομα και δίχως γιατρειά... Είμαστε ηθοποιοί που υποδύονται επ' άπειρον έναν προδιαγεγραμμένο ρόλο. Ελευθερία είναι να αλλάξουμε το ρόλο που μας αναλογεί, να τον ξαναγράψουμε με τις δικές μας δυνάμεις...", απόσπασμα από το ξεχωριστό (για κείνους που η αναζήτηση της ελευθερίας δεν είναι γραφικός ρομαντισμός, αλλά ευκαιρία να συνειδητοποιήσουν την ανελευθερία τους, άρα να κάνουν ένα βήμα προς την ελευθερία) μυθιστόρημα "Σκλάβοι της ελευθερίας" του Giuseppe Conte (εκδόσεις Πόλις), σε μετάφραση -και βραβευμένης μετάφρασης πια από το ΕΚΕΜΕΛ- της Δήμητρας Δότση.