Ο θεός

Μητροπάνος, χθες βράδυ, "έσκισε" τους βράχους στο Θέατρο Βράχων Μελίνα Μερκούρη. Για μια στιγμή, κοίταζα τα βράχια και νόμιζα ότι έβλεπα μπροστά μου να απλώνεται σκέτος καθαρός βραδινός ουρανός καλοκαιριού.
Με ένα τόσο χαμηλό μέσο όρο σε ηλικία κοινό που θα ζήλευαν όλοι οι τάχα μου ποπ σταρ της εποχής... Μαγεία. Ο άνθρωπος να είναι καλά, κάνει με τη φωνή του τις ψυχές μας να φτερουγίζουν λίγο πιο πάνω από την καρδιά μας. Ανοίγει ορίζοντα με τη φωνή του.
Πονάνε οι παλάμες μου από το χειροκρότημα και η φωνή μου έχει γδαρθεί. "Άκου, έχω φωνή". Αν και πρέπει να έχουμε γίνει ιάπωνες πια: εκατοντάδες κινητά να καταγράφουν τη συναυλία, μικροσκοπικές φωτεινές οθόνες παντού. Δεν διανοήθηκα να βγάλω το κινητό, πώς να καταγράψει το κακόμοιρο το μηχανηματάκι τη συγκίνηση; Οι αναμμένοι αναπτήρες αντικαταστάθηκαν από φωτεινούς καταγραφείς, άλλοι καιροί, άλλα ήθη. Η ερμηνεία του Μητροπάνου πιο δυνατή από ποτέ.