Στη μνήμη του Γιώργου Κοίλιαρη

Όταν σβήνουν οι αυτόπτες μάρτυρες των σφαγών, των πολέμων και των τραγωδιών, ο κόσμος γίνεται χειρότερος κατά μια αλήθεια. Αυτή η αλήθεια του Γιώργου Κοίλιαρη ήδη χάσκει μόνη της χωρίς τη φωνή, την παρουσία του, τη δημοσιογραφική του οντότητα.
Θυμάμαι ότι τον παρακολουθούσα πριν πολύ καιρό στην κρατική τηλεόραση να βρίσκεται στην Εθνική Οδό και να περιγράφει μια έξοδο των Αθηναίων, μια συνηθισμένη έξοδο των Αθηναίων, αυτή την τόσο συνηθισμένα αιματηρή έξοδο. Αυτόν τον άλλο πόλεμο. Τον πόλεμο όχι των άλλων, το δικό μας. Δεν έχω δει μεγαλύτερη σοβαρότητα σε ρεπορτάζ, πληρότητα και δυναμική.

Χάσαμε έναν αυτόπτη μάρτυρα της φρικαλεότητάς μας, της απανθρωπιάς και της μνήμης τη στιγμή που γεννιέται.