Άνθρωποι ανοιχτά βιβλία

Είναι κάτι άνθρωποι ανοιχτά βιβλία. Μιλάς τρεις ώρες μαζί τους και είναι σαν να έχεις διαβάσει όλο το νόημα της ζωής που δεν χωράει σε κανένα βιβλίο. (Μην το ψάξεις και μην το γράψεις, μόλις το διάβασες. Δεν μπορείς να το αναλύσεις. Ούτε να το εξηγήσεις. Στερέψανε οι λιγοστές σου λέξεις.)
Ξεδιπλώνουν την προσωπική τους αφήγηση και νιώθεις τόσο ανίσχυρος μπροστά στην πραγματικότητά τους, την αλήθεια τους. Δεν σου αφήνουν περιθώρια να κάνεις τις παιδιάστικες αλχημείες σου και να χτίσεις τον προσωπικό τους μύθο. Το έχουν κάνει εκείνοι για τον εαυτό τους. Πολύ καλά. Και κοιτάς τους άλλους γύρω, εκείνους με τις κομματιασμένες φτιαχτές αφηγήσεις και είναι να τους λυπάσαι. Μαραγκιασμένοι μέσα στις φτωχές τους λέξεις. Κι εσύ μαζί σ' αυτούς κάποτε, μπορεί και πάντα.
Οι άνθρωποι ανοιχτά βιβλία με τα φωτεινά μυαλά και τα απροσποίητα λόγια, λοιπόν, γκρεμίζουν τους άλλους από τον καλό τους θρόνο, εκείνο το χάρτινο παραγεμισμένο περίτεχνα από μιζέρια και θλίψη και ψευτιά. Και απεριόριστες συμβάσεις. Πολύ εύκολα. Πολύ απλά. Πολύ καλά. Με μια αλήθεια γραμμένη με άλφα μικρό, γιατί είναι δική τους, ολόδική τους και μαζί όλου του κόσμου, γι' αυτό δεν μπορεί να τους την πάρει κανείς. Ούτε κι εσύ να την πάρεις να την κάνεις βιβλίο. Γιατί είναι ζωή. Κι αλήθεια. Και τρέλλα με δύο λ. Μια ολόκληρη αλφαβήτα. Συγκινητικά σφυρηλατημένη -με ειρωνεία, χιούμορ και πολύ γέλιο, ακόμη και μακάβριο- σε λευκόχρυσο...


*****Για τη χθεσινή βραδιά, στον Τάκη, τον πιο ευφυή μάγκα άνθρωπο που ξέρω. Ανοιχτό βιβλίο. Με ένα χιούμορ που καρφώνεται στην καρδιά σαν μαχαίρι και σε κάνει να γελάς μέχρι δακρύων. Μάλιστα, Κύριε.