Έξοδος διαφυγής

Διεθνείς εκθέσεις αναφέρουν ότι το επόμενο διάστημα αυτό που θα διακυβεύεται για τον κόσμο μέσα στα άλλα, είναι η δυνατότητά του να έχει πρόσβαση στο διαδίκτυο. Οι τηλεπικοινωνιακοί πάροχοι, λέει, προσανατολίζονται να αυξήσουν τις τιμές τους σε αυτό το πεδίο. Αυτή τη στιγμή, η πρόσβαση στο διαδίκτυο πραγματικά σε κρατάει μέσα στα πράγματα, μέσα στον κόσμο. Τρανή απόδειξη η διέξοδος που βρήκαν οι έλληνες παραγωγοί γεωργικών προϊόντων -που έχουν δει τις σοδειές τους βορά στα χέρια των μεσαζόντων τα τελευταία 15 χρόνια τουλάχιστον- να διαθέτουν στην αγορά, άμεσα δηλαδή στον καταναλωτή, τα προϊόντα τους.

Το διαδίκτυο σε κρατάει μέσα στις νέες ιδέες, γίνεται ο φορέας τους, αν όχι η αιτία της δημιουργίας τους. Είναι ένα μέσο ελευθερίας. Ιδίως ετούτη τη στιγμή της κρίσης. Οι άνθρωποι που μένουν εκτός αγοράς εργασίας, έχουν τη δυνατότητα, εφόσον το θελήσουν, να μην κλειστούν στον εαυτό τους, να μην κατρακυλάνε στην απελπισία μέρα με τη μέρα, αλλά να κρατήσουν τις επαφές τους. Τη σύνδεσή τους με την παραγωγή, ακόμη κι αν δεν παράγουν οι ίδιοι. Αλλά γιατί να μην παράγουμε όλοι;

Ακόμη κι αν δεν κερδίζουμε χρήματα απ' αυτό, είναι μια δραστηριότητα που μας κρατάει ζωντανούς, ενεργούς. Αν τα ιστολόγια το 2006 άνθισαν στα γραφεία, από εργαζόμενους που ήθελαν να βρουν μια επικοινωνία με τον έξω κόσμο, το 2012, έξι χρόνια μετά, τον καιρό του facebook και του twitter, το διαδίκτυο μπορεί να αποτελέσει έναν δίαυλο διατήρησης της ζωής -όχι της πραγματικής, έστω της επαγγελματικής όμως- τουλάχιστον για τους γραφιάδες και τους γύρω απ' αυτούς. Ένα τρόπος διατήρησης και -γιατί όχι- άνθισης της δημιουργικότητας, της πρωτοτυπίας, των λύσεων, του μοιράσματος του καλού, της ελπίδας, της αισιοδοξίας.

Έχουμε όλοι ανάγκη να κινηθούμε πέρα από τους συμβιβασμούς του καθενός, να βγούμε από τον εγωισμό για τη θεσούλα και τον εαυτό μας, για τη μοναχική μας επιβίωση. Χωρίς ανθρώπους, χωρίς συναδέλφους, χωρίς φίλους, τι να την κάνεις τη ζωή σου; Θα πηγαίνεις να ξοδεύεις μόνος τα πενιχρά σου έσοδα, ικανοποιημένος που εσύ δεν είσαι ακόμα άνεργος, δεν είσαι ακόμα απελπισμένος, δεν είσαι ακόμα μόνος; Η μήπως είσαι πιο πολύ μόνος από ποτέ;

Αν κάτι έχει ουσία, λόγο ύπαρξης, είναι ζωτική ανάγκη τούτη την ώρα είναι η ρημάδα η συνείδηση. Ότι είσαι άνθρωπος. Ότι νοιάζεσαι. Ότι βοηθάς, Ότι συντρέχεις. Ότι πιστεύεις στον άλλον. Και το διαδίκτυο, όχι εικονικά, αλλά πραγματικά, ως μέσο αποτελεσματικό, μπορεί να γίνει εργαλείο να μείνεις μαζί με τους ανθρώπους, όχι μακριά τους, πλάι τους. Είτε παραγγέλνεις φτηνά μαναβικά από τις οδούς του διαμορφώνοντας μια νέα οικονομία είτε απλώς συνεχίζεις να μιλάς με τους άλλους και δεν ψάχνεις να βρεις λύσεις, γίνεσαι εσύ η λύση.

(Δημοσιεύτηκε στη "Βραδυνή" στις 2 Μαρτίου 2012)