"Οι μάγκες δεν υπάρχουν πια"

Τον είχα δει, με το καπέλο του, να σεργιανίζει στην Πλατεία Αμερικής, κάποτε.
Έτσι θα τον θυμάμαι.
Μου θύμιζε τον Άγιο Νικόλαο στην όψη και τον συνονόματο παππού μου στη θυμοσοφία. 
Όχι, δεν θα γράψω την είδηση. 
Θα αφήσω μόνο τα τραγούδια του.  
Τίποτα δεν θα πάει χαμένο από τους στίχους του. 
"Πες, Μανώλη, την κουβέντα".
 Μεγάλωσα με μια κασέτα χωρίς ετικέτα που είχε μέσα τα τραγούδια του.
Πέντε-έξι χρονών, να ξαναπαίζω και να ξαναπαίζω τούτα τα τραγούδια.
Σ' ένα μαύρο σάνυο μαγνητόφωνο.
Που χαράχτηκαν για πάντα μέσα μου.
Οι λέξεις του.