Κατά παραγγελίαν

 

Στη δουλειά, το πρώτο πράγμα που μαθαίνεις, μόλις μπεις μέσα σε αυτή, είναι ότι γράφεις όπως παίρνει μέτρα η μοδίστρα: κάποτε σου δίνουν θέμα, αλλά πάντοτε σου λένε πόσες λέξεις το θέλουν. Στη ζωή, μόλις μάθουν ότι με κάποιον τρόπο γράφεις, αρχίζουν επίσης να δίνουν παραγγελίες. Μην ξεχάσεις αυτό να το γράψεις στην εφημερίδα, μην παραλείψεις αυτό να το κάνεις βιβλίο, μην τολμήσεις και δεν με βάλεις να πρωταγωνιστώ σε κάποιο βιβλίο, λες κι άμα το έκανες αυτό ποτέ θα το άντεχαν. Τέλος πάντων.

Μόνο στο μπλογκ δεν θέλει κανένας να "πρωταγωνιστήσει" που βρίσκεται στο διάκενο ανάμεσα στη δουλειά και τη ζωή.

Τέλος πάντων.

Έχω μια φίλη όμως που με τριβελίζει καιρό: θέλω να γράψεις κάτι για τους ανθρώπους που δίνουν στους άλλους ό,τι τους ζητήσουν. Μάλιστα. Και συνεχίζει η φίλη, η Τριβέλ: γι' αυτούς που διαθέτουν την αντίληψη να οσμίζονται με την πρώτη τι θέλουν οι απέναντί τους απ' αυτούς και να τους το δίνουν αβέρτα. 

Και για να 'χουμε καλό ρώτημα, Τριβέλ, είσαι σίγουρη ότι θέλεις να γράψω γι' αυτούς;

Τι εννοείς; με ρωτάει με πόζα η γαλλοτραφείσα φιλενάδα μου, ανοιγοκλείνοντας με νάζι τα ματάκια της.

Καλή μου Τριβέλ, μήπως θέλεις να γράψω για τους απέναντι που έρχονται μούρη με μούρη με το φαινόμενο "πάρτε τα όλα, έχω να σας δώσω ατελείωτα αποθέματα"; Νομίζω ότι αυτοί είναι το καλό θεματάκι -με το συμπάθιο κιόλας- για να γράψω δυο κουβέντες στο μπλογκ μου.

Αλήθεια, ΣουΣου ρο; Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ. Έχεις δίκιο. Πράγματι μου προκαλούν τεράστια απορία αυτοί που αιφνιδιάζονται με ό,τι τους δίνει, προσοχή, συμπάθεια, φιλία, είναι τόσο καχύποπτοι και επιφυλακτικοί -και κυρίως στο να δεχτούν αυτή τη συνάντηση- που τελικά φεύγουν με άδεια χέρια, όπως ήρθαν.

Τριβέλ, κι εσύ που έδωσες τα αποθέματα, μήπως ξεμένεις ρέστη και ταπί;

Εγώ, γλυκιά μου, ξέρω πού τα φτιάχνουν, πού τα πουλάνε, πού τα αγοράζουν και δεν ξεμένω ποτέ. Κι άμα έχω πλεόνασμα, τα σκορπάω από το παράθυρο, άμα θέλω. Εμένα με στενοχωρούν αυτοί που προσέρχονται με άδεια καρδιά και φεύγουν με το ίδιο και χειρότερη. 

Τριβέλ, λες να είναι θέμα οικονομίας τελικά; Εσύ αφήνεις τους ανθρώπους ελεύθερους να περνούν, laissez-faire, laissez-passer, αλλά αυτοί περνούν και δεν παίρνουν μυρουδιά. Εσύ φυσικά έχεις έτοιμες τις παραγγελίες... Απόψε έχουμε παρτάκι αποκριάτικο, δεν αφήνουμε τα αποθεματικά; Διανύουμε και περίοδο κρίσης, δεν πάμε να ξεσκάσουμε; Τι θα ντυθείς, Τριβέλ;

Απόθεμα, ΣουΣου ρο. Απόθεμα.