Οδοιπορικό στη μνήμη

"...αυτός ο κακορίζικος πόλεμος ευθύνεται αυτός επήρε και εσένα από κοντά μας αυτός οδήγησε και τον πατέρα σου εις τον θάνατον. Οι άνθρωποι έγιναν θηρία να κατασπαράξουν ο ένας τον άλλον. Πού ήτο κρυμμένο τόσο μίσος..."

Μια μη γραμμική αφήγηση, με μπρος πίσω στο χρόνο, επιχειρεί να φωτίσει μυθιστορηματικά μια γενιά ανθρώπων που πίστεψαν αναπόφευκτα σε ιδεολογίες, αφιέρωσαν τη ζωή τους σ' αυτές και προδόθηκαν. Η απώλεια, η ματαιότητα, η μνήμη, η Ιστορία μέσα από την προσωπική περιπέτεια ενός άνδρα, του Στέργιου Χ.

Πρόκειται για το τελευταίο μυθιστόρημα της Έλενας Χουζούρη που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος με τον τίτλο "Πατρίδα από βαμβάκι". Το ιδιότυπο οδοιπορικό στη ζωή του Στέργιου Χ. που επιλέγει η συγγραφέας να ξεδιπλώσει μπροστά στα μάτια μας, από το Γράμμο και τη Θεσσαλονίκη, μέχρι την Τασκένδη, τη Σαμαρκάνδη και τη Μόσχα, δημιουργεί την αίσθηση στον αναγνώστη ότι ταλαντεύεται ανάμεσα στο ντοκουμέντο και τη φαντασία. Η μυθοπλασία ακροπατά σε επιστολές, γράμματα, σημειώματα, ημερολόγια."Όλα τελειώνουν και αρχίζουν ταυτόχρονα, μην τον παρεξηγείς. Ο Μάρτιος είναι ο πιο ανήσυχος μήνας, ο πιο χαρούμενος και ο πιο λυπημένος μαζί, μοιάζει δίβουλος και αναποφάσιστος γιατί όλα και τίποτα παλεύουν μέσα του την ίδια στιγμή, ο έρωτας και ο θάνατος την ίδια στιγμή, υπάρχει πιο μεγάλη δυστυχία αλλά και πιο μεγάλη ευτυχία από αυτό".

*

Συνδετικός ιστός όλων, ο αφηγηματικός ρυθμός που μαγεύει, φορτίζει ψυχικά τα εξωτερικά και τα ανθρώπινα τοπία. Αυτή είναι και η επιτυχία της δημιουργού. Να σε μαγνητίσει σε ένα τέμπο σαν κι εκείνο που θα μπορούσε να κρατά το κουπέ ενός τρένου που διασχίζει την Ευρώπη, την Ασία, το αξεδιάλυτο μεταίχμιο των συναντήσεων των ανθρώπων τους. Γιατί η Ιστορία είναι άνθρωποι. Που πονούν, που αγαπούν, που δακρύζουν, που αποχωρίζονται."...Είμαστε κόκκοι άμμου που ακολουθούμε τα κύματα της Ιστορίας...". Η συγγραφέας  στο ρόλο του αφηγητή εποπτεύει, υποθέτει, τακτοποιεί, αναρωτιέται για το παρελθόν και παρακολουθεί τους ήρωές της με έναν σχεδόν κινηματογραφικό φακό που υποκινείται από μνήμες κι αισθήματα όσο αντικειμενικός παρατηρητής κι αν θέλει να είναι. Από το 1949 μέχρι το 1999, η πορεία ενός κόσμου που ζητάει να αφουγκραστούμε την ψυχή του. Ζωντανεμένες από τη Χουζούρη οι εποχές σε περιμένουν να αποθέσουν πάνω σου τα σπαράγματά τους. Στη δική σου οπτική.