Αεράκι

"Εσύ είσαι τρελή", της έλεγε όπως έβγαιναν φορτωμένοι με ρούχα από το καθαριστήριο. "Τρελός είσαι και φαίνεσαι. Πρωινιάτικα. Θα τσακωθούμε πάλι", του ανταπαντούσε εκείνη. Μεσόκοποι. Μου φτιάξανε το κέφι στο δρόμο. Να τους βλέπω έτσι ζωντανούς να ανταλλάσσουν το ωραιότερο κοπλιμέντο. Ήθελα να μπω στη μέση και να τους πω "κι εγώ είμαι τρελή", να τους σκάσω ένα χαμόγελο και να φύγω. Έφυγα σκέτο.

*

Χθες, είδα τη "Στέλλα" στο σινεμά. Αυτή τη γαλλική ταινιούλα που παίζεται. Δροσερό αεράκι που σε φυσάει στα μάτια. Και τα κλείνεις, ενστικτωδώς.

*

Μας σκλάβωσε ο σερβιτόρος το Σάββατο το μεσημέρι με μια ευγένεια πηγαία. Όχι δουλικότητα. Όχι υποταγή στην οικονομική συναλλαγή ενός γεύματος. Ευγένεια. Ενός νεύματος. Όποτε τη συναντάω την αιχμαλωτίζω με τη νοητή μου απόχη, μη μου ξεφύγει. Είναι τόσο σπάνια.