Κινηματογραφικά ψιχί-α

Ήθελα να γράψω για το "Slumdog Millionaire". Καθυστερημένα. Για την ευφυή του σεναριακή σύλληψη. Για τα απίστευτα παιδιά που παίζουν σ' αυτήν την ταινία. Για τα δάκρυα που δεν μπορούσα ούτε να ελέγξω ούτε να εκβιάσω. Μου τα έκλεβε τα δάκρυά μου. Η ταινία.
Γιατί ξέρω ότι η ζωή από μόνη της είναι ακόμα περισσότερο μελό. Γι' αυτό δάκρυσα. Για τη δυνατότητα ή την πιθανότητα να είναι η ζωή μας τόσο απίθανα δυνατή κι άγρια. Μην χάσετε την ταινία. Και τη θερμοκρασία της.

*

Διαβάζω και τα "Κινηματογραφικά φιλιά", ένα μαγικό βιβλίο.