Κάλμα

Λίγα χαμομήλια να καλμάρουνε και οι φουλαριστοί οδηγοί και οι αμέριμνοι διαβάτες στην κάπως άδεια πόλη. Μεσημεριάτικα το πέρασα το σοκ μου, αυτήκοος μάρτυρας... Καλύτερα βαρήκοος μάρτυρας, έχεις το κεφάλι σου ήσυχο.

*

Και μετά σου λέει ήταν το κάρμα. Ποιο κάρμα, βρε; Κράμα είναι: ηλιθιότητας, απροσεξίας και βλακείας και απαιδείας -αμφιβάλλω αν την ξέρεις και την προπαίδεια- ότι βασιλεύεις στο δρόμο, όταν οι άλλοι δεν είναι εδώ. Εδώ είναι, απλώς δεν τους βλέπεις. Κάλμα να είναι οι ώρες σου!

*

Άνοιξε τα ματάκια σου. Τι στο δώσανε το δίπλωμα; Μη σώσω και το πάρω, άμα είναι να σκοτώνω με δίπλωμα. Διπλωματούχος δολοφόνος. Μάλιστα. Οδηγός. Οδηγάρα.
Είδα τις αγάπες και τα λουλούδια του μπλογκ μου τα πασχαλιάτικα κι ανατρίχιασα. Έξω γίνεται σφαγή: των πεζών, των οδηγών, των ληστών. Της την πήρανε την τσάντα της κυρίας. Ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία. Κι εσύ εκεί ένα τοσοδούλι μεσοδιάστημα μια τρανταχτής στατιστικής. Έτσι γραμμένο σε έχουνε μόνο. Κλεισμένος στο κελί μιας λίστας excel. 1-1=0

*

Πού ζεις εσύ, παιδάκι μου; Σε άλλο κόσμο; Να συνερχόμαστε ανοιξιάτικα. Βράστε κανένα χαμομήλι, γιατί αλλιώς κόλλυβα θα βράζουμε συνέχεια. Όρυζα αρκετά βράσαμε και πήξαμε στους λαπάδες, πιλάφια εδώ δεν υποσχόμαστε. Το νου σας στα φανάρια!