"Β Βoy Baby"

Ο ορίζοντας έλιωνε από τη ζέστη. Το ωραιότερο κινηματογραφικό εφέ της φύσης. Μέσα από τα σκούρα γυαλιά η τεχνητή συννεφιά βοηθούσε το βλέμμα να φτάσει μακριά* κατά το τρένο. Στα μεγάφωνα του σταθμού οι κιθάρες χόρευαν έναν απαλό ρυθμό, θαρρείς και συνωμοτούσαν με το θέρος και τα φυλλώματα των ισχνών δέντρων που επέμεναν να λικνίζονται σαν γυναίκες με μακριά κόκκινα φορέματα μια νύχτα άφεγγη από εκείνες τις μυθικές και τις κρυμμένες σε βιβλία που κάηκαν πριν από χρόνια. Καστανιέτες στην άκρη του ήχου. Να δίνουν το τέμπο. Του μεσημεριού. Αν δεν είναι εδώ ο Παράδεισος, μην τον ψάξεις αλλού. Τι χάνεις άμα δεν είσαι τον Αύγουστο στην Αθήνα... Αλλά ευτυχώς είσαι. "B Boy Baby"