Το φως μιας φάβας

Χτύπησε το τηλέφωνο σήμερα. Μετά από χρόνια έδειξε αυτό τον αριθμό η οθόνη. Η γνώριμη φωνή στην άλλη άκρη της γραμμής έμεινε άγνωρη για μερικά δευτερόλεπτα. Επιστροφή ενός ανθρώπου από το παρελθόν* που έχω την έννοια του όλα αυτά τα χρόνια* που έχω συνδυάσει όλες τις χαρές και τις λύπες της ενήλικης ζωής μου μαζί του. Όσο δεν εμφανιζόταν όλον αυτόν τον καιρό και οι χαρές και οι λύπες μου ήταν μισές.
Σαν τη φάβα που ανακάτωνα χθες στην κατσαρόλα μου. Την έλιωνα, την έλιωνα, αλλά θα έμενε μισή ακόμη, αν δεν χτυπούσε το τηλέφωνο.
Τωρα, είναι ολόκληρο το φως μιας φάβας.