Θα βγω στη σύνταξη
καλώς εχόντων των πραγμάτων το 2037...Πολύ ενθαρρυντικό και παρήγορο.
Φοβάμαι ότι πρέπει να αρχίσω να κάνω οικονομία δυνάμεων για να αντέξω, γιατί όλο και κάποιο σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα, μια τενοντίτιδα, βρε αδερφέ, θα καραδοκεί -να 'ναι καλά το πληκτρολόγιο-, όλο και καμιά στεφανιαία νόσος θα με κοιτάζει όλο χάρη, αν φυσικά την έχω σκαπουλάρει από κανέναν καρκίνο, αν δεν με έχει σκοτώσει κανένα αυτοκίνητο στο δρόμο και αν με αφήσουν ήσυχη οι ληστές μετά όπλου...
Πάνω στον ανθό της νιότης μου, στα 59 μου χρόνια, θα είμαι ό,τι πρέπει. Μπουμπούκι σκέτο. Θα ανεβαίνω τα 59 σκαλιδοπάτια. Ε, τι μου έμειναν; 29 χρονάκια μόνο...
Γι' αυτό σας λέω, θα αρχίσω την οικονομία δυνάμεων, μήπως και επιτύχω οικονομίες κλίμακος. Της κλίμακος που δεν θα μπορώ ασθμαίνοντας να ανεβαίνω το 2037.
Καλά να είμαστε. Να συν-ταξι-οδο-τούμαστε. Κοινώς να παίρνουμε το δρόμο (οδό) μας για τη μεγάλη έξοδο, με ταξί, αν γίνεται, γιατί η ανηφόρα είναι τόσο μεγάλη όσο και η κατηφόρα.
Ντουγρού που λένε...