Αλκυονίδες

μέρες -και νύχτες- που ζει κανείς, μάλλον δεν αντιλαμβάνεται ότι τις ζει, παρά μόνον αφού αυτές έχουν παρέλθει. Τώρα που σκοτείνιασε έξω, κατάλαβα πόσο ωραία ήταν η μεσημεριανή λιακάδα, αυτή η απαστράπτουσα που κάνει μπάνιο την ψυχή και την αφήνει να στεγνώσει το βράδυ στον ίσκιο.
Και όταν σε λούζει το φως δεν μπορείς να αρχίσεις να γράφεις αερολογίες ούτε να διαβάζεις αμπελοφιλοσοφίες.