Εαρινή κόπωση λέξεων

Πότε κουράζονται οι λέξεις μας

Πότε χάνουν το άρωμα και τη γεύση τους

Πότε αποφασίζουν να αποσυρθούν σε μια σκοτεινή γωνιά

στο δικό τους ημίφως

να κλείσουν τα μάτια γαλήνια

σε σώμα για στρώμα

Καταβροχθισμένες

Πότε αρνούνται να ακολουθήσουν

άμα καρφιτσώσεις πλάι ένα ερωτηματικό

κι εσύ

δεν ρωτάς

Πότε σου λένε να τις ακολουθήσεις τυφλά

Πότε να τις βουτήξεις πάλι στη μυρωδιά και την αφή

Πότε να δεις μέσα απ' αυτές

Πότε να τις ψιθυρίσεις

Πότε να τις ακούσεις

Κι έρχεται ένα θέρος

ζητάει από τώρα 

να ξεκαλοκαιριάσεις

με τις λέξεις σου

Να τις απλώσεις στον ήλιο

να ξεραθούν

να φύγουν οι χυμοί τους

και μετά να τις βαφτίσεις ξανά

μέσα σε νερό

λάδι

Κι η αρμύρα τους να γδέρνει το χαρτί

να στεγνώνει στο στόμα

και σπρώχνει να διψάσεις πάλι

Για λέξεις

που ρωτούν