Τενοντίτιδα εγκεφάλου

Μαζεύω μέρες τώρα υλικό. Για "έκρηξη" με λέξεις.

*

Σήμερα ξεχείλισε το ποτήρι. Θέλω να γράψω για την τενοντίτιδα, όχι τόσο του πληκτρολογίου που αυτή δεν την αποφεύγω με τίποτα και είναι σε έξαρση αυτή την εποχή, αλλά για την άλλη του εγκεφάλου μας.

*

Που έχει πήξει από την ανοησία και τη βλακεία κι αρχίζει το παράλογο να το "αναγνωρίζει" ως φυσιολογικό, ως κάτι απλό, δεδομένο. Δεν προβληματίζεται και πολύ. Δεν τεντώνονται και πολύ οι νευρώνες του. Μουδιασμένο το κακόμοιρο το μυαλό παρακολουθεί αποσβολωμένο: να κόπτονται για το βίντεο της Τζούλιας, αλλά να μην ξέρουν ποιος είναι ο Μανώλης Γλέζος.

*

Ο απόλυτος ευτελισμός. Ο δε συνειρμός ότι το μαχητικό παρελθόν μας θέλουμε και μπορούμε να το πνίγουμε στα δακρυγόνα και το αφήνουμε τελικά λιπόθυμο στην άσφαλτο, αναπόφευκτος. Τενοντίτιδα εγκεφάλου. Τι μπορεί να λειτουργήσει ως αντιφλεγμονώδες; Αναρωτιέμαι. Καμιά καλή μουσική, κανένα βιβλίο, καμιά παρέα με ωραίους φωτεινούς ανθρώπους που γλιτώνουν την καθημερινή φλεγμονή, γιατί δεν παραδίνονται, δεν καταθέτουν τα όπλα της σκέψης τους, κανένα κοίταγμα ψηλά στον ουρανό, καμιά ανάσα που σου δίνουν τα μάτια του απέναντι που μπορείς να βαστηχτείς πάνω τους. Μάτια ειλικρινή.