Διαγώνια

η πόλη. Αναζητώντας το καλύτερο μοχίτο. Μόλις έχει βραδιάσει. Μετά βίας. Ένα νεαρό ζευγάρι με ρούχα καθημερινά, πολύ όμορφο ζευγάρι, απλώνει κεράκια σε κύκλο γύρω του. Περνάς φευγαλέα, με απορία τους απομονώνει  η άκρη του ματιού σου. Την επόμενη στιγμή, είναι ντυμένοι με μαύρο κοστούμι αυτός, με φλογερό κατακόκκινο φόρεμα με σκίσιμο στο πλάι εκείνη και χορεύουν tango. Παθιασμένο. Μέσα στον κύκλο τους. Οι απέξω θα παραμείνουν απέξω.

 *

Μεσημέρι. Η μικρή επαναλαμβάνει από το χαμηλό της μπαλκόνι, "Oh, my God!" χωρίς σταματημό. Στο φωνάζει, λες, για να γυρίσεις να την κοιτάξεις. Δεν θα γυρίσεις. Δεν γυρίζεις ποτέ, ακόμη κι αν ακούς το όνομά σου στο δρόμο. Κυρίως όταν ακούς το όνομά σου. Στο δρόμο.