Απατεώνες

Εκείνοι που γκρινιάζουν μόνο για τους πολιτικούς τους, για τις εκλογές στις οποίες τελικά τους ψηφίζουν, για το λαϊκισμό και το ψέμα που τελικά επιβραβεύουν συχνά με κλειστά μάτια, απλώς εθελοτυφλούν μπροστά στον εαυτόν τους ή το διπλανό τους.
Για απατεώνες θέλω να μιλήσω. Τους καθημερινούς που σου ρημάζουν το χρόνο με τα τερτίπια τους. Από εκείνους που σου πουλάνε τον εαυτόν τους για φίλο, μέχρι εκείνους που σε κλέβουν κυριολεκτικά στις απλές συναλλαγές σου ή ακόμη εκείνους που θέλουν απεγνωσμένα να σε κοροϊδέψουν σε μεγαλύτερη κλίμακα. Χθες βρέθηκα αντιμέτωπη με έναν τάχα μου μεσίτη που ήθελε τρελά να με κλέψει για ένα σοβαρό ποσό, προχθές μού έδωσε λιγότερα ρέστα στο ταμείο του σούπερ-μάρκετ η ταμίας για ένα αμελητέο ποσό, αντιπροχθές εμφανίστηκε κάποιος που το "έπαιζε" φίλος, αλλά δεν ήταν, αντί-αντιπροχθές βρέθηκε ένας εργοδότης που κορόιδεψε συγγενικό μου πρόσωπο. Ακόμα κι η ίδια σου η μάνα θέλει καμιά φορά να σε κοροϊδέψει, άμα είσαι από εκείνους τους "τυχερούς".
Για ποιους να πρωτομιλήσω; Βλέπετε να υπάρχει χώρος για να βάλει κανείς τη δημόσια απάτη στη ζωή του; Είναι γεμάτη η καθημερινότητά μας με απλές κοπιαστικές απάτες που σου ακονίζουν την κρίση, αλλά σε φέρνουν και στα όρια νευρικής κρίσης. 'Αμα δε παραμένεις ψύχραιμος και με καθαρό μυαλό απέναντι όλων αυτών των απατεώνων, τρελαίνονται, προσπαθούν να σε μειώσουν, να σε κάνουν να αμφιβάλλεις για τον εαυτόν σου, να κλονίσουν την πίστη σου σ΄συτό που βλέπεις με τα ίδια σου τα μάτια.
"Είμαι μαζί σου εγώ, είμαι καλός άνθρωπος εγώ", μουρμούριζε ο επίδοξος απατεώνας χθες και μου έκλεβε πληρωμένο τηλεφωνικό χρόνο. Έχετε ακούσει κανέναν καλό άνθρωπο να το διατυμπανίζει; "Με το οικονομικό σας συμφέρον είστε, κύριε, και δεν με ενδιαφέρει να είστε καλός άνθρωπος, καλός επαγγελματίας μπορείτε να είστε;". Έτσι, σε άπταιστο πληθυντικό εγώ, εκείνοι σε ενικό της αγενείας και της οικειότητας που νιώθει ένας εν δυνάμει θύτης με το τάχα μου θύμα του. Οι καλλιτεχνίες μας μαράνανε τέτοια ώρα.
Η άλλη, η γλυκομίλητη τάχα μου κυρία, που σε πλεύρισε για να πετύχει τον άγνωστο σε σένα σκοπό της και σου πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Όλοι αυτοί σου τρώνε τρελό χρόνο ζωής, μόνο και μόνο για να διαγνώσεις την αρρώστεια τους. Χρειάζεσαι τρελές αντιστάσεις για να μην σε "κολλήσουν" και νοσήσεις από δαύτους. Χαμένη ζωή από απατεώνες. Και όσο περνάει ο καιρός, τους ξεχωρίζεις όλο και πιο γρήγορα ανάμεσα στο πλήθος που σε περιβάλλει, αλλά η απογοήτευση είναι η ίδια για τη σαθρή, ανώφελη απάτη τους.
Από το σχολείο ήδη, θυμάμαι τον εαυτό μου να διαθέτει μια αίσθηση δικαιοσύνης του τύπου: πιστεύω στην καλοσύνη και τις αγνές σου προθέσεις μέχρι να μου αποδείξεις το αντίθετο. Δυστυχώς, όλο αυτό το αντίθετο αποδεικνύεται. Και είναι ενοχλητικό. Και κουραστικό. Τι να παίξεις εσύ; Άμυνα ή επίθεση; Να τους αγνοήσεις ή να γράψεις και πέντε αράδες για δαύτους; Δεν τις αξίζουν, αλλά τις αξίζει η ψυχική σου ηρεμία και γαλήνη και ο δικός σου τρόπος να πεις: σε βλέπω και σε βλέπουν κι άλλοι, η μικροκαμωμένη σου απάτη δεν κρύβεται ούτε από μένα ούτε από την κοινή δημόσια θέα.