Έναν ίσκιο να ξαποστάσουμε...

με τα τζιτζίκια να στήνουν τον τρελό χορό της βουής τους

και το φως να παιχνιδίζει μέσα απ' τις γρίλλιες,

πώς να μην διαβάσεις αλλιώς τα βιβλία;

Πώς να μην αφεθείς στην καλή προαίρεση της φύσης;

Πώς να μην μαγευτείς από τις λέξεις που συλλάβισαν άλλοι για σένα;

Ένα τέτοιον "στοιχειωμένο" ίσκιο άπλωσε πάνω μου στις μέρες των διακοπών μου ένα αριστουργηματικό βιβλίο που διάβασα: "Ο άνεμος σφυρίζει στην Κουπέλα" του Θανάση Τριαρίδη, εκδόσεις Πατάκη.