Αναγνωσμένα

photo: scalidi

Μια σύντομη σειρά διηγημάτων του Μπάμπη Δερμιτζάκη, με τίτλο "Το Φραγκιό", κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΑΛΔΕ. Το συγγραφέα τον γνωρίζω προσωπικά και με χαρά διαπίστωσα ότι όσο αυθεντικός άνθρωπος είναι ο ίδιος τόσο αυθεντικές κι αληθινές -στις προθέσεις τους- είναι οι ιστορίες του. Συγκινητικές αφηγήσεις, κάποιες δοσμένες με χιούμορ και σαρκασμό, παιγνιώδεις. Είναι σαν να τον ακούς να της διηγείται ο ίδιος. Στον πυρήνα τους βρίσκεται η ανθρωπιά. Αυτή η σπάνια αρετή που κάνει τη ζωή μας να έχει νόημα, ουσία και σκοπό. Ήρωές του απλές καθημερινές φιγούρες που κερδίζουν μια θέση στη σφαίρα της προσοχής μας, γιατί προηγουμένως έχουν σταθεί σημαντικοί στη σκέψη του συγγραφέα. Ξεχωρίζει το ομώνυμο "Φραγκιό" και το προσωπικό "Requiem". Ο Μπάμπης Δερμιτζάκης είναι ένας άνθρωπος που μιλάει με άνεση οκτώ γλώσσες, έχει βουτήξει μέσα μέσα στον πολιτισμό και τη μελέτη του και κυρίως στην απόλαυσή του, έχει εκδώσει εννέα δοκιμιακά έργα, αλλά εκείνο που τον κάνει να ξεχωρίζει είναι η απέραντη απλότητά του κι η αφοπλιστική του ειλικρίνεια, κάτι που αποτυπώνεται απολύτως και στις ιστορίες του.

***

Το βιβλίο του Λάκη Παπαστάθη με τίτλο "Το καλοκαίρι θα παίξει την Κλυταιμνήστρα" (εκδόσεις Πόλις), περιλαμβάνει 19 διηγήματα, αφήνοντας την αίσθηση ισάριθμων ενσταντανέ ενός αναπόφευκτου ιστορικού παρελθόντος, βιωμένου μέσα από ένα απόλυτα προσωπικό πρίσμα. Καλογραμμένες ιστορίες που αφήνουν την ψυχή του αναγνώστη τους πιο γεμάτη. Διηγήματα με χυμούς, ατμόσφαιρα και συγκίνηση. Μια ανθρωπογεωγραφία με ηλεκτρισμένα φορτία, γοητευτική και άμεση, με στόχο την καρδιά μας. "...ό,τι καλό έχουμε στην Ελλάδα μοιάζει να είναι τρελό, φτωχό, εξορισμένο και μόνο...".

***

Ένα ευκολοδιάβαστο μυθιστόρημα μυστηρίου "Η παγωμένη πριγκίπισσα" της Camilla Lackberg, από το Μεταίχμιο σε μετάφραση Γρηγόρη Κονδύλη, μας έρχεται από τη Σουηδία, έχοντας διανύσει αναγνωστική καριέρα διεθνούς μπεστ σέλερ. Αν κάτι έχει να αφήσει στο μεσογειακό αναγνώστη του, είναι η δομημένη με μαεστρία πλοκή του και κυρίως η παγερή ατμόσφαιρα που αποπνέει, για τα θανάσιμα μυστικά των πρωταγωνιστών του. Δεσμοί θανάτου και αίματος, οικογενειακές τραγωδίες σκεπασμένες κάτω από το χιόνι και παιδική ηλικία στο στόχαστρο.

***

Μια ιστορία υπαρξιακής αναζήτησης του κεντρικού ήρωα, απόλυτα συνυφασμένη με την "αναψηλάφηση" της Κωνσταντινούπολης ως πόλης που αιχμαλωτίζει και κυνηγά για πάντα τους αγαπημένους της. "Ψίθυροι στο Μπέγιογλου" λέγεται το χορταστικό από αισθήσεις μυθιστόρημα του David Boratav που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πόλις σε μετάφραση της Αριάδνης Μοσχονά, με επίμετρο από την Κρυστάλλη Γλυνιαδάκη. Ο πρωταγωνιστής είναι ένας ατσαλάκωτος δυτικοφανής τεχνοκράτης που ζει στη Βρετανία. Βασανίζεται από αϋπνία. Θα αρχίσει να ψάχνει τις αιτίες της. Και τότε θα ανακαλύψει τον ίδιο του τον εαυτό που έχει απωθήσει στο παρελθόν της παιδικής του ηλικίας, σεργιανίζοντας στα σοκάκια της Πόλης. Ένα βιβλίο για να νιώσουμε πόσο δυσδιάκριτα είναι τα όρια που θέτουμε στη ζωή μας, ακολουθώντας μονάχα γεωγραφικά σύνορα.

***

Η Χίλντα Παπαδημητρίου στα αναγνωστικά μου μάτια είναι μια εξαιρετική μεταφράστρια που έχει μεταφέρει στα ελληνικά σπουδαία έργα της ξένης λογοτεχνίας. Το όνομά της στο εσώφυλλο ή το εξώφυλλο ενός βιβλίου έχει αποτελέσει για μένα λόγο να αγοράσω ή να διαβάσω το βιβλίο και δεν με έχει απογοητεύσει. Στην πρώτη της λογοτεχνική απόπειρα με τίτλο "Για μια χούφτα βινύλια" (εκδόσεις Μεταίχμιο), επιχειρεί να κινηθεί στο χώρο του αστυνομικού μυθιστορήματος, με μια όχι και τόσο "αστυνομική" ιστορία, αν και διαθέτει αστυνομικό που αναζητά δολοφόνο ή δολοφόνους μιας σειράς εγκλημάτων. Εκείνο που πρωταγωνιστεί είναι η μουσική ή έστω η αγάπη για τη μουσική και εν προκειμένω τα βινύλια. Διάβασα με ενδιαφέρον την ιστορία, δεν βρήκα το δολοφόνο, "άκουσα" μουσική, αναγνώρισα τους στερεοτυπικούς ήρωές της από τη νεοελληνική πραγματικότητα, αλλά εντέλει μού έλειψε από την αφήγηση η ατμόσφαιρα και δη η λογοτεχνική ατμόσφαιρα. Αξιοπρεπές βιβλίο, ολοκληρωμένη πρώτη προσπάθεια, αναμένω τη συνέχεια με μεγαλύτερες προσδοκίες που δυστυχώς τις έτρεφα από την αρχή για τη συγγραφέα, με αποτέλεσμα ίσως και να την έχω αδικήσει.