Τοξικές ...
προσωπικότητες.Και καταστάσεις. Στην αρχή σου είναι πολύ δύσκολο να τις διακρίνεις ή και απλώς να τους δώσεις ένα τέλος. Όσο περνάει ο καιρός τις αποφεύγεις γρηγορότερα. Ίσως γιατί δεν έχεις άλλο χρόνο για χάσιμο. Χθες μόλις χρησιμοποίησα το δικό μου αντίδοτο. Για μιαν απόφαση που θα βασίζονταν στην τοξικότητα της ευκολίας. Και τη γλίτωσα την τελευταία στιγμή. Με υπόλοιπο μιαν πρόσκαιρη απογοήτευση. Όσο κρατάει ένα βράδυ. Σήμερα, σιγουρεύτηκα. Το εύκολο είναι πάντα πολύ ...δύσκολο. Το απλό είναι πάντα απλώς δύσκολο. Κι εγώ θέλω απλά πράγματα. Με κόστος που αντέχει η τσέπη μου και η τσέπη των ψυχικών μου αποθεμάτων να πληρώσω. Τοις μετρητοίς. Όχι πλαστικό χρήμα. Οικο-λογικό.
Βρες το δικό σου αντίδοτο. Νομίζω ότι η λογοτεχνία είναι ένα απ' αυτά: να τη διαβάζεις. Σε κάνει να ξεχωρίζεις -μέσα από την αλήθεια την τοσοδούλα του καθενός- από χιλιόμετρα μακριά όλα αυτά. Βέβαια, δεν σημαίνει πάντοτε ότι δεν μένεις με δική σου ευθύνη να δηλητηριάζεσαι από την τοξικότητα. Είναι η ουτοπική θεώρηση ότι είσαι εσύ το αντίδοτο. Κι ο μάγος μαζί. Αλλά δεν είσαι ποτέ. Γι' αυτό μάζεψε τα μπογαλάκια σου και δίνε του. Με τις μικρότερες δυνατές απώλειες. Αυτοί που προσπάθησαν να σε ξεγελάσουν, να σε χειραγωγήσουν -αυτή η άθλια χειραγώγηση της απέραντης καλοσύνης είναι τόσο οφθαλμοφανής που σε κάνει να αναρωτιέσαι για την ίδια σου την όραση, βλέπω δεν βλέπω καλά; καλά βλέπεις, προχώρα- συνεχίζουν την προσπάθειά τους με άλλα υποψήφια θύματα. Και είναι οι ίδιοι τα καλύτερα θύματα του εαυτού τους.
Μια στάλα ζωή τους δόθηκε και πρέπει να την καταναλώσουν σε ψέματα, μανούβρες, κρυψίνοιες και ίντριγκες. Τι κρίμα. Για λίγο κέρδος, λέει. Σιγά το κέρδος. Κέρδος είναι οι άνθρωποι που κερδίζεις και σε κερδίζουν, όχι πέντε χαρτάκια παραπάνω που τα λένε ευρώ ή δυο τοίχοι άτυχοι να γκρεμιστούν, όταν έρθει η ώρα τους. Α, και θυμήσου, μην παίζεις με τα δηλητήρια, γιατί μια μέρα θα φαρμακωθείς από μόν-(η) ος σου. Ακόμα και από τη fake καλοσύνη που περιφέρεις... Θα γυρίσει το κεντρί της και θα σε τσιμπήσει. Καρφί στην καρδιά.
My heart belongs to Ναύπλιον, άλλωστε. Είναι μακριά η δική μου καρδιά δεν κινδυνεύει. Πρόσεχε τη δική σου παγωμένη από τα αθηναϊκά τσιμέντα, μην λιώσει.
Πολύ δηλητήριο για σήμερα. Πάω στις χρωματιστές βοκαμβίλιες του Τζων Μπόη να αράξω το βλέμμα μου.
Βρες το δικό σου αντίδοτο. Νομίζω ότι η λογοτεχνία είναι ένα απ' αυτά: να τη διαβάζεις. Σε κάνει να ξεχωρίζεις -μέσα από την αλήθεια την τοσοδούλα του καθενός- από χιλιόμετρα μακριά όλα αυτά. Βέβαια, δεν σημαίνει πάντοτε ότι δεν μένεις με δική σου ευθύνη να δηλητηριάζεσαι από την τοξικότητα. Είναι η ουτοπική θεώρηση ότι είσαι εσύ το αντίδοτο. Κι ο μάγος μαζί. Αλλά δεν είσαι ποτέ. Γι' αυτό μάζεψε τα μπογαλάκια σου και δίνε του. Με τις μικρότερες δυνατές απώλειες. Αυτοί που προσπάθησαν να σε ξεγελάσουν, να σε χειραγωγήσουν -αυτή η άθλια χειραγώγηση της απέραντης καλοσύνης είναι τόσο οφθαλμοφανής που σε κάνει να αναρωτιέσαι για την ίδια σου την όραση, βλέπω δεν βλέπω καλά; καλά βλέπεις, προχώρα- συνεχίζουν την προσπάθειά τους με άλλα υποψήφια θύματα. Και είναι οι ίδιοι τα καλύτερα θύματα του εαυτού τους.
Μια στάλα ζωή τους δόθηκε και πρέπει να την καταναλώσουν σε ψέματα, μανούβρες, κρυψίνοιες και ίντριγκες. Τι κρίμα. Για λίγο κέρδος, λέει. Σιγά το κέρδος. Κέρδος είναι οι άνθρωποι που κερδίζεις και σε κερδίζουν, όχι πέντε χαρτάκια παραπάνω που τα λένε ευρώ ή δυο τοίχοι άτυχοι να γκρεμιστούν, όταν έρθει η ώρα τους. Α, και θυμήσου, μην παίζεις με τα δηλητήρια, γιατί μια μέρα θα φαρμακωθείς από μόν-(η) ος σου. Ακόμα και από τη fake καλοσύνη που περιφέρεις... Θα γυρίσει το κεντρί της και θα σε τσιμπήσει. Καρφί στην καρδιά.
My heart belongs to Ναύπλιον, άλλωστε. Είναι μακριά η δική μου καρδιά δεν κινδυνεύει. Πρόσεχε τη δική σου παγωμένη από τα αθηναϊκά τσιμέντα, μην λιώσει.
Πολύ δηλητήριο για σήμερα. Πάω στις χρωματιστές βοκαμβίλιες του Τζων Μπόη να αράξω το βλέμμα μου.