Βροχή με ήλιο

Βροχή με ήλιο.
Άμα δεν κλάψει ο ουρανός,
το φως θα ψέγω.
Τάχα μου θα έβλεπα
τα χρώματα. Μαζί του.
Του τόξου. Η αψίδα λυγισμένη
δεν έχεις πια ασπίδα
ελπίδα κλεμμένη.

Ήλιος με βροχή. Λειασμένη
αχτίδα
χωρίς στόχο. Θα ζεστάνει.
Μόνο μη χτυπήσει σπασμένο γυαλί
απάνω σε χαρτί
και δίπλα σε ξερόκλαδα.
Κι ανάψει φλόγα.
Και κάψει πυρκαγιά
την άκρη.

Στην ίριδά σου
όλα τα αρώματα
χρωματιστά θα θάλλουν.

Αλλά κρατάς ασπίδα
και λόγχη,
ήλιο και κεραυνό,
γραφίδα
και
για πόρπη
μια τσαλακωμένη σελίδα.
Με σταλαγμένο μελάνι.
Σβήνει απαλά.
Φλαπ.
Λιώνει.
Πάει.
Απ.
Up.
Updike.



*Στη μνήμη του Τζον Απντάικ