Η βο(υ)καμβίλια

Χθες, στο όμορφο μπλογκ του αρμυρικίου, με περίμενε ένα απρόσμενο δώρο: εξαιρετικές εικόνες από ένα λουλούδι που ενδύει γωνιές του τόπου μου, ναυπλιώτικες γωνιές. Το βραδάκι, βρεθήκαμε μια ωραία παρέα από κείνες που σε χαλαρώνουν απολύτως, να τρώμε και να πίνουμε κάτω από το θαμπό φεγγάρι μιας ζεστής από τα τσίπουρα νύχτας. Το αεράκι φυσούσε γλυκά. Μια φίλη ρώτησε απρόσμενα πώς το λένε εκείνο το λουλούδι που τα άνθη του στεφάνωναν το θάμπος του φεγγαριού. Βουκαμβίλια της είπα. Βοκαμβίλια σκεφτόμουν μέσα μου, όπως με είχε μάθει να το λέω ο παππούς.

(Η φωτογραφία είναι από αθηναϊκό δρόμο του κέντρου. Κάπου εκεί στην Ακαδημίας, απέναντι από τον Πατάκη, στο φανάρι)