Έαρ ανέφελο, αλλά όχι ανώφελο...

Την Κυριακή βρέθηκα στην αγκαλιά της ενός έτους Νεφέλης. Εκείνη με πήρε αγκαλιά όχι εγώ. Εκείνη κρεμάστηκε πάνω μου και μου χαμογελούσε πλατιά και άδολα με το ένα και μοναδικό δοντάκι της. Σας στέλνω το φαφούτικο ειλικρινές χαμόγελό της που σχηματίζεται μέσα στην καρδιά μου αυτόν τον καιρό. Ένα "συννεφάκι", ένα μωρό που με γύρισε στην ουσία της ζωής και της ομορφιάς, ενισχύοντας την προσωπική μου ανάσταση...