Τελευταία συγκομιδή

photo: scalidi

Τα έντεκα διηγήματα του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη με τον τίτλο "ΦΥΣΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ" που κυκλοφόρησαν το 2006 από "Το Ροδακιό", μου επιβεβαίωσαν ότι τα επιτυχημένα διηγήματα μπορούν να μείνουν στο μυαλό του αναγνώστη τους πολύ πιο ζωντανά, ακόμη κι από ένα πολυσέλιδο μυθιστόρημα. Μου αρέσει η οπτική του, η λοξή ματιά του συγγραφέα, η λογοτεχνική θεώρηση του κόσμου, η προκλητική αθωότητα που εκπέμπει η γραφή του απέναντι στην ίδια τη λογοτεχνία. Με εξαιρετικά ευρήματα και μια βραδύκαυστη εκρηκτικότητα που τρυπάει το μεδούλι, αθόρυβα και αποτελεσματικά. Κάτι τέτοια βιβλία σε κάνουν να απολαμβάνεις τη μικρή φόρμα.

* 

Η ξεχωριστή γραφή του Γιάσμινα Χάντρα σου κλέβει την καρδιά και στο μυθιστόρημά του που κυκλοφόρησε φέτος από τις εκδόσεις Καστανιώτη. "Αυτό που η μέρα οφείλει στη νύχτα"είναι ο τίτλος και έχει μεταφραστεί στα ελληνικά από το Γιάννη Στρίγκο, με εξαιρετικό ρυθμό και ρέουσα γλώσσα. Βαθιά συγκινητικό βιβλίο. Κυριαρχεί κι εδώ η μοναξιά του αφηγητή. "...Φτιάχνουμε τα πάντα μέσα στο μυαλό μας. Ό,τι ανακαλύπτουν τα μάτια το πνεύμα το υιοθετεί και πιστεύουμε ότι αυτή είναι η αμετάκλητη πραγματικότητα των ανθρώπων και των πραγμάτων. Και όμως, αρκεί να αποστρέψουμε για μια στιγμή την προσοχή μας από την κακιά στιγμή για να ανακαλύψουμε ένα άλλο μονοπάτι, ολοκαίνουργιο και τόσο μυστηριώδες που πιάνουμε τον εαυτό μας να ονειρεύεται...". Ευαίσθητο και μαζί τόσο σκληρό το βιβλίο του Χάντρα μεταφέρει τον αναγνώστη σε μια άγνωστη Αλγερία, τότε που ήταν γαλλική αποικία. Η ζωή ενός μικρού παιδιού που μεγαλώνει ανάμεσα σε δυο κόσμους. Ο Ιωνάς μπαίνει στο δικό του ιδιότυπο "κήτος" της αγάπης και πότε σώζεται και πότε ξεβράζεται στη δυστυχία.