Είναι κάτι μέρες οργισμένες σφαίρες. Σπρώχνει η μία την άλλη σε τραπέζι μπιλιάρδου τη ζωή σου για να ο καιρός φύγει μακριά. Κι αντηχούν οι λέξεις κούφια δοχεία σε άδειες πισίνες. Τρυπάει τους ώμους μια σφαίρα ακόμα. Λαβωμένη έξις. Αίμα στάζει. Η στέκα σπάζει.