"Όταν τελείωσε η εποχή, τελειώνει κι η ποίηση"

photo: scalidi

Έφυγα από το θέατρο Θησείον με δύο τυπωμένες φράσεις στα χέρια μου. "ΔΥΟ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΠΑΝΤΑ: ΟΙ ΔΡΩΝΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΘΕΑΤΕΣ", "ΟΛΑ ΠΡΟΣ ΤΙ;". Στο πλαίσιο της ευρηματικής σκηνοθεσίας της Αλεξίας Καλτσίκη, ζωντάνεψε η ποίηση του Μανόλη Αναγνωστάκη, μέσα από την τόσο "κατάλληλη" ερμηνεία και ενέργεια του ηθοποιού Θανάση Δόβρη. Ο μόνολογος "Είμαι αριστερόχειρ ουσιαστικά" αποτελεί την δραματουργική επεξεργασία της συνέντευξης που έδωσε το Νοέμβριο του 2012 ο ποιητής στο Μισέλ Φάις και κυκλοφορεί σε έκδοση από τον Πατάκη με τον ομώνυμο τίτλο, σε πρόλογο του Παντελή Μπουκάλα, με την επιμέλεια και σχετικό επίμετρο από το Μισέλ Φάις. Πρόκειται για μια θεατρική παράσταση που δεν εκμαιεύει τη συγκίνηση του θεατή, αλλά την προϋποθέτει. Κινείται απολύτως πάνω στο πνεύμα της ποίησης του Αναγνωστάκη, δεν είναι σπουδαιοφανής και βαρύγδουπη, αλλά με απλότητα "λέει" τα απολύτως απαραίτητα. Για την ποίηση και για τη ζωή.

Πιο επίκαιρος από ποτέ ο Μανόλης Αναγνωστάκης υπερασπίστηκε την αρχή του "Ο λογοτέχνης δεν έχει, ή δεν πρέπει να έχει, καμιά δέσμευση ή οφειλή να ασχολείται με τούτο ή με κείνο μέσω του έργου του". Και το μέλλον τον κράτησε εντός του δια της ποιητικής οδού. Συγκινητικός μέσα από τους ουσιώδεις στίχους του, επιβεβαιώνει αυτό που είχε υποστηρίξει για τον εαυτόν του ότι είναι πολιτικός και ερωτικός ποιητής μαζί. Γιατί αυτά τα δύο συνδυάζονται.