Τα αυγά του Κακού

photo: scalidi
Η επικαιρότητα τη βίας τρομάζει αυτή την εποχή, αλλά άμα δεν την λες, δεν την κατονομάζεις τη βία τόσο εκείνη απλώνει τα πλοκάμια της υπογείως και πνίγει. Ένα υπόκωφο μυθιστόρημα για τη βία πλέκει ο Ρομπέρτο Μπολάνιο (1953-2003), με έναν τόσο ήσυχο, μη κραυγαλέο, τόσο λογοτεχνικό και ειρηνικό τρόπο, "ποιητικό" για να χρησιμοποιήσω την ειρωνεία του ίδιου του συγγραφέα, στο "Μακρινό αστέρι", ένα βιβλίο που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη σε μετάφραση από τα ισπανικά της Αγγελικής Αλεξοπούλου. Ένας αινιγματικός ποιητής και ένας πιλότος που γράφει βιβλικούς στίχους στον ουρανό της Χιλής θα ταυτιστούν επικίνδυνα την περίοδο της δικτατορίας του Πινοσέτ. Με θύματα ανθρώπους. Η λογοτεχνία εμφανίζεται ως καταφύγιο του Κακού κυριολεκτικά στο βιβλίο του Μπολάνιο, με το συγγραφέα να χρησιμοποιεί σχεδόν υπνωτιστικά τη γραφή του για να μιλήσει για την αιματηρή αλήθεια.
***
Όταν η Αγάπη γίνεται το μεγάλο Κακό που σου ρουφά τη ζωή και την πίνει μέχρι τέλους, τότε "Η μυστική γραφή" του Σεμπάστιαν Μπάρυ (εκδόσεις Καστανιώτη, σε μετάφραση από τον Αύγουστο Κορτώ) έρχεται να υμνήσει αυτό το χαμένο παράδεισο. Ένα μυθιστόρημα που επιχειρεί να πάει βαθιά στην ψυχή του κάθε αναγνώστη του, για να αποκαλύψει τις πληγές και τα απολιθώματα της αγάπης. Με πλοκή προβλέψιμη που χαίρεσαι ωστόσο να επιβεβαιώνεσαι ως αναγνώστης ότι ο συγγραφέας σού έκλεισε το μάτι, σε πήρε από το χέρι και πορευτήκατε μαζί για 327 σελίδες, όσο δηλαδή χωράει ο κόσμος τη Ροσίν  ΜακΝάλτι και τον ψυχίατρο Γκρεν. Όσο αντέχει ο κόσμος να εξορίζει την αγάπη. Όσο μπορεί να την εξοστρακίζει και να την στραγγαλίζει εν τη γενέσει της. Μια γυναίκα έγκλειστη στο ψυχιατρείο για ζωές ολόκληρες, ζωές ανάπηρες, κομμένες. Τα ασύλληπτα κρυμμένα μυστικά της Ροσίν θα ανθίσουν σαν τριαντάφυλλο στα χέρια του Μπάρυ. Το ένα και το μεγαλύτερο θα το αντικρίσει μπροστά της ευτυχώς πριν την προλάβει ο θάνατος. Κι ένας γιατρός στη δύση του που παλεύει να αντιμετωπίσει τη θλίψη από το θάνατο της γυναίκας του, τη θλίψη από τη δική του ζωή όπως βιώθηκε. Ένα τόσο συγκινητικό βιβλίο, λες και χύνει βάλσαμο στις αμυχές των καρδιών να τις γιάνει. Ένα κομψοτέχνημα για το τι θα πει ανθρωπιά και το αντίθετό της και για το τι περνάει ο άνθρωπος που δεν θέλει να χάσει την καρδιά του. Μαγικός Μπάρυ.
***
Και τελευταίο και πιο έντονο το ψυχολογικό θρίλερ της μαιτρ -όπως αποδεικνύεται- Τζίλιαν Φλιν. "Το κορίτσι που εξαφανίστηκε" από τις εκδόσεις Μεταίχμιο σε μετάφραση της Βάσιας Τζανακάρη. Η συγγραφέας των εξαιρετικών βιβλίων "Αιχμηρά αντικείμενα" και "Σκοτεινός τόπος"επιστρέφει με ένα μυθιστόρημα που κατοχυρώνει πλήρως το ταλέντο της και την αναδεικνύει σε δεξιοτέχνη της πλοκής. Η Τζίλιαν Φλιν στήνει ένα καταπληκτικό παιχνίδι μυαλού και ρουφάει στη δίνη του τόσο τους ήρωες όσο και τον αναγνώστη. Αυτή το φορά στο στόχαστρό της τίθεται η συζυγική αγάπη και συμβίωση. Με τρομακτικά αποτελέσματα. Η ηρωίδα εξαφανίζεται στην πέμπτη επέτειο του γάμου της. Ο άντρας της γίνεται ο νούμερο ένα ύποπτος και φλερτάρει με το φόβο της επισειόμενης θανατικής ποινής. Αλλά φυσικά τίποτα δεν είναι έτσι. Ούτε η σύζυγος είναι τόσο αθώα ούτε ο άντρας της τόσο ένοχος. Οι αποχρώσεις και οι διαβαθμίσεις της αλήθειας παίζουν ένα παιχνίδι μέχρι τέλους με τον αναγνώστη. Η κατάληξη απρόβλέπτη και ανατριχιαστική. Η συγγραφέας παγιδεύει πρώτα τους ήρωές της και ύστερα τον ίδιο τον -όσο υποψιασμένος και να 'ναι, καταντά μάταιο- αναγνώστη της. Βγάζω το καπέλο στη μαεστρία της Φλιν που χρησιμοποιώντας ως καμβά τη συζυγική ζωή συνεχίζει και σε αυτό το βιβλίο της να "κεντά" το ψηφιδωτό της αμερικανικής κοινωνίας, τώρα πια στην εποχή της κρίσης, και να εξιχνιάζει μέσα από τα πραγματικά ασφυκτικά θρίλερ της τα όρια της ανθρώπινης ψυχής. Κατάφερε να με κάνει από το πρώτο της βιβλίο ενθουσιώδη θαυμάστριά της, στο τρίτο της αναγκάζομαι πλέον να το δηλώσω απερίφραστα. Δεν αποκαλύπτω τίποτα από την υπόθεση, αλλά προειδοποιώ το μελλοντικό αναγνώστη ότι δεν θα ξέρει πού θα πατά και πού θα βρίσκεται. Το Κακό καραδοκεί και στη συζυγική κλίνη και ακόμη εγγύτερα.