Η σύζυγος της αβύσσου με “Κ” κεφαλαίο – Μαρία Πολυδούρη

photo: scalidi

Τετραπέρατη. Διαπερατή. Κι από τον αγαπημένο φίλο της. Το θάνατο, το Κενό με “Κ” κεφαλαίο. Κι η φθίση, με “Κ” κεφαλαίο. Κι ο Καρυωτάκης που την παρέσυρε στο παιχνίδι του με τα κλισέ -με “Κ” κεφαλαίο- και την παντρεύτηκε μετά θάνατον για πάντα. Έγινε κάτι σαν το δικό του επώνυμο: Καρυωτάκης-Πολυδούρη. Τι ειρωνεία!
Στο “Σωτηρία” πηγαίναν οι νέοι φερέλπιδες ποιητές και συγγραφείς της μετέπειτα γενιάς του ’30 και μόνο για να οσμιστούν από το μισάνοιγμα της πόρτας τι πλάσμα ήταν. Η Μαρία.
Εκείνη που δεν την τρόμαξαν τα κλισέ και μπροστά από την εποχή της υπήρξε αντισυμβατική κι επαναστάτρια και πρωτοπόρα, χωρίς να απαρνηθεί την απέραντη ευαισθησία της. Νομική, δραματικές σχολές, ηθοποιία, Παρίσια, ραπτική και μετά φθίση. Είκοσι οχτώ χρονών. Κι από πάντα ποιήτρια. Και με το σθένος να αρθρώσει “Εμένα τα τραγούδια μου ήταν μόνο για Κείνον” και “Του Καρυωτάκη”. Και ημερολόγια γραμμένα από μια λογοτέχνη που έντυσε το Κενό, με το “Κ” το κεφαλαίο και το τυλίχτηκε για πάντα:

"ΓΙΑΤΙ Μ’ ΑΓΑΠΗΣΕΣ
Δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες
στα περασμένα χρόνια.
Και σε ήλιο, σε καλοκαιριού, προμάντεμα
και σε βροχή, σε χιόνια,
δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες.
……………………………………………………..
Μόνο γιατί τα μάτια σου με κύτταξαν
με την ψυχή στο βλέμμα,
περήφανα στολίστηκα το υπέρτατο
τής ύπαρξής  μου στέμμα,
μόνο γιατί τα μάτια σου μέ κύτταξαν.
…………………………………………………….
Μονάχα γιατί τόσο ωραία μ’ αγάπησες
έζησα, να πληθαίνω
τα ονείρατά σου, ωραίε πουβασίλεψες
κ’ έτσι γλυκά πεθαίνω
μονάχα γιατί τόσο ωραία μ’ αγάπησες."*

*Το απόσπασμα του ποιήματος από τα “Άπαντα Κ. Καρυωτάκη-Μ. Πολυδούρη”, εκδόσεις Πάπυρος, 1995

(Δημοσιεύτηκε στις 28 Αυγούστου 2010 στο ιστολόγιο του ΕΚΕΒΙ)