Εμπνευστική ταινία

photo: scalidi

με εξομολογήσεις σκηνοθετών είδα την Κυριακή. "Great Directors". Δίνει θάρρος σε όποιον ασχολείται με κάτι που αγαπάει πολύ, ιδίως αν έχει να κάνει με την τέχνη. Φεύγεις με μια αίσθηση ευφορίας και ελαφράδας.
Στον αντίποδα μια πολυδιαφημισμένη ταινία "Είμαι ο έρωτας", βασανιστική και κουραστική, χωρίς συναίσθημα, με έκανε να γίνω ακόμα πιο επιφυλακτική κι εκλεκτική στις κριτικές ταινιών που διαβάζω. Για να μάθω να ακολουθώ μόνο το προσωπικό μου γούστο. Οι δε συνθήκες που το είδα, απελπιστικές... Η παρακείμενη κυρία με φρικτό και δυνατό άρωμα, οι θέσεις άβολες να ακουμπάνε τα γόνατά σου στο μπροστινό κάθισμα και να μην μπορείς να κουνηθείς και ζέστη αφόρητη στην αίθουσα. Κι έξω ορδές να περιμένουν να δουν την επόμενη προβολή... Τι ειρωνεία. Μάθημα: να μην ξαναπάω σινεμά Σάββατο βράδυ.
Αγόρασα ένα πολύ χρηστικό βιβλίο κι επιτέλους κατάφερα να ρυθμίσω την ψηφιακή φωτογραφική μηχανή που μου είχαν χαρίσει από τα Χριστούγεννα και έμενε ανενεργή λόγω της αδυναμίας μου να την χειριστώ, γιατί φυσικά δεν διέθετε οδηγίες λεπτομερείς. Είμαι πολύ χαρούμενη, τελικά είμαι πολύ γκατζετάκιας.
Είμαι βυθισμένη σε ένα πολύ εμπνευστικό επίσης βιβλίο που μου έχει ανοίξει έναν άλλον ορίζοντα να βλέπω την πραγματικότητα γύρω μου, αλλά σ' αυτό θα αναφερθώ εμμέσως κάπου παρακάτω, καλά να είμαστε.
Εκτιμώ πολύ το συγκεκριμένο, το πρακτικό, το χειροπιαστό τελικά, μάλλον επειδή με βοηθάει να τακτοποιώ το συναίσθημα που ξεχειλίζει και αφθονεί.