Καιρός του ...φεύγειν

Τα μάλλινα είναι με λεβάντες στην ντουλάπα. Τρέμε, σκώρε! Οι σκουριές της πόλης θα ξεπλυθούν από τ' αλάτι στη θάλασσα. Οι σκουριασμένοι -αυτοί είναι άλλη πληγή- θα μείνουν να καλολαδώνουν με επιμονή τους σαρακιασμένους τους αρμούς για να δουλέψουν τα γραναζάκια από Σεπτέμβρη. Οι πληγωμένοι και κουρασμένοι παίρνουν τα κομμάτια τους και πάνε να τα απλώσουν στην παραλία. Το Coppertone με τη μυρωδιά του κολλάει και την πιο δύσκολη περίπτωση.
Το παζλ ευτυχώς συμπληρώθηκε. Το κομματάκι που λείπει, το κρατάς γερά στην απαλή από τη μέσα μεριά φούχτα σου. Άστο κάτω να πέσει, θα το σκεπάσω με άμμο και θα το θάψω στην παραλία. Από πάνω θα βάλω και ένα λευκό και λείο βότσαλο, μη φυτρώσουν καλαμιές και πουν το μυστικό σου. Καιρός του ...φεύγειν.