"The Way We Were"

Η ταινία ήταν του 1973. Σε σκηνοθεσία του Sydney Pollack που μας άφησε, αλλά δεν μας αφήνουν οι ταινίες του.
Θα την είδα κοντά είκοσι χρόνια μετά, στην εφηβεία μου, από την τηλεόραση. Δεν νομίζω ότι έχω κλάψει περισσότερο με ταινία. Όχι τόσο για το ρομάντζο, όπως καταλάβαινα από τότε, αλλά για την τραγική ειρωνεία να κερδίζουν πάντα τα στερεότυπα και να χάνουν οι άνθρωποι.
Αυτοί οι δυο του σεναρίου οι ήρωες ήταν από άλλους κόσμους, το βλέπανε, ρε παιδάκι μου, και το βλέπανε και οι άλλοι. Η αδυναμία να φτιάξουν το δικό τους καινούριο κοινό κόσμο που θα τους χωρούσε και τους δυο, με εξοργίζει ακόμα. Και κέρδισε το ωραίο το στερεότυπο. Με γεια του με χαρά του.
Μια ταινία είναι απλώς, αλλά κοίτα ένα περίεργο πράγμα, βρε παιδί μου, να σε κάνει να κλαις με μαύρο δάκρυ...ακόμα.