Οφθαλμαπάτη

Κατηφόριζα σε έναν αθηναϊκό δρόμο το μεσημεράκι και νόμισα ότι είδα μπροστά μου κατάρτια από πλοιάρια, αλλά ήταν μόνο κεραίες τηλεοράσεων και κάγκελα πολυκατοικιών. Είναι σαν τον διψασμένο στην έρημο που βλέπει τις οάσεις να ανοίγονται μπροστά του. Ε, παιχνίδια των ματιών ήταν, των παραθύρων της ψυχής που κοντά ένα μήνα τώρα παραθέριζαν δίπλα στη θάλασσα...