DOORS

(Πίσω απ' αυτό το κείμενο κρύβεται μια συγκινητική για μένα ιστορία. Δεν θα την πω εδώ. Πήρα αφορμή από ένα σημερινό ποστ του Silio D' Aprile και θεώρησα ότι ήταν σημαντικό αυτές οι λέξεις να υπάρξουν κάπου δημοσιευμένες στα ιστολόγια)


«Πόρτες ανοιχτές στον ήλιο» ονομάζεται η συλλογή διηγημάτων της Φωφώς Καραμήτσου-Χρονοπουλου που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις «ΔΕΔΕΜΑΔΗ». Πρόκειται για μία σειρά κειμένων που, όπως ευθύβολα δηλώνει και ο τίτλος τους, αναζητούν να αναδείξουν μέσα από καθημερινές ιστορίες και απλούς χαρακτήρες την ελπίδα και το φως που βρίσκει χώρο να υπάρξει και να απλωθεί μέσα από τις χαραμάδες ανθρώπινων τοπίων.
Σαν ξέφωτο ζεστό και παρηγορητικό που περιμένει να αγκαλιάσει τον αναγνώστη, μετά από μια δασώδη υγρή και σκοτεινή ερημία, μοιάζουν τα διηγήματα αυτά που, όπως η ίδια η συγγραφέας τονίζει στο προλογικό της σημείωμα «μη μου πεις πως για τα μεγάλα και τα σπουδαία αξίζουν μόνο τα λεγόμενα». Η δημιουργός τους δηλώνει ότι «είναι σελίδες της καθημερινής ζωής σε αλλιώτικες εποχές, με αληθινές ιστορίες», για να συμπληρώσουμε εμείς ότι το ανεπιτήδευτο ύφος τους και η βιωματική τους διάσταση προσθέτει στη ζωντάνια και την παραστατικότητά τους.
Οι φιγούρες των ηρώων κινούνται σε μια «παπαδιαμαντική» ατμόσφαιρα, με έντονη την ηθογραφική διάθεση της συγγραφέως. Οι χαρακτήρες ανθρώπων της ελληνικής υπαίθρου επιτυχημένα δομημένοι, είναι φορείς μια γλώσσας και μιας παράδοσης που αποξεχνιέται πίσω στο χρόνο, αν δεν βρίσκεται κάποιος κάθε φορά να την ανασύρει στο εμπρός και το τώρα, να της δίνει νέες διαστάσεις και να την προωθεί σε φωτεινούς ορίζοντες.